Als je het in het leven een beetje getroffen hebt, hetgeen in Amerika allerminst zeker is, is Atlanta toch wel een van de betere plaatsen om te wonen. Er is veel ruimte, er is een aangenaam klimaat en het is een groene stad met veel bomen en parken. Bovendien is de openbare ruimte overal uitstekend onderhouden. We bezoeken mid-town, eigenlijk een tweede centrum. Maar in tegenstelling met down-town, waar vooral wordt gewerkt en nauwelijks gewoond, heeft mid-town een aangename mix van werken, wonen en horeca. We nemen ons voor om de volgende dag nog maar eens te gaan eten op een van de gezellige terrasjes in dit stadsdeel. In mid-town ligt ook Piedmont-park, een van de mooiere parken in de stad. We bezoeken dat park, met annex de botanische tuin. Het heeft iets weg van het Central Park in New York met uitzicht op de voorname woonpaleisjes op de belendende straten.
De staat Georgia heeft in het recente verleden twee grote namen voortgebracht: Martin Luther King en Jimmy Carter. Martin Luther King is in Atlanta geboren en werd er dominee. Jimmy Carter was de zoon van een pindaboer in Plains het zuiden van de staat. Martin Luther is niet oud geworden, maar des te beroemder. Hij werd op 39-jarige leeftijd neergeschoten in Memphis (Tennessee). Jimmy Carter leeft – hoewel teruggetrokken – nog steeds en hoopt op 1 oktober a.s. 100 jaar te worden. Hij is na zijn presidentschap actief gebleven en heeft een organisatie opgezet, die zich inzet voor vrede, gerechtigheid en gezondheidszorg. Zijn leven voor, tijdens en na zijn presidentschap is overzichtelijk uitgebeeld in het Carter-center. We ontmoeten daar Christopher, die in die periode voor de ex-president heeft gewerkt en betrokken was bij de opzet van dat centrum en die de persoon Jimmy Carter verder inkleurt met de nodige anekdotes.
Niet ver daarvandaan, naast het geboortehuis en de kerk waar Martin Luther dominee was, is een soortgelijk centrum, waarin het leven van Martin Luther King is uitgebeeld. Heel vaag herinner ik me nog de rassenrellen uit de vroege 60’er jaren, toen er nog sprake was van een officiële apartheid. Beroemd is het incident waar een zwarte vrouw weigerde een bus bestemd voor blanken te verlaten. De apartheid werd in 1964 weliswaar officieel afgeschaft door president Johnson, maar de tegenstellingen waren niet meteen verdwenen, getuige de moord op Martin Luther in 1968. En op de moeder van Martin Luther, die in 1974 in de kerk waar haar zoon dominee was, werd neergeschoten. Tegenwoordig lijkt van die tegenstellingen nauwelijks sprake meer. Ruim de helft van de bevolking van Atlanta is zwart en beide groepen lijken harmonieus met elkaar om te gaan. Met het voorgenomen etentje op een van de mid-town terrasjes hebben we, met dank aan Mark en Christopher, ons verblijf in Atlanta afgesloten en maken we ons op voor de transcontinentale reis naar het westen. De tweede Atlanta foto-serie staat op:
Dagboek van een camera 