Terschelling is juist in deze tijd van het jaar een bezoekje waard vanwege de vele soorten en hoeveelheden vogels die daar broeden en het eiland als tussenstation gebruiken op hun reizen van en naar bestemmingen duizenden kilometers ver, zoals bijvoorbeeld Senegal en Spitsbergen. Ik ben daar een mid-weekje geweest met fotovriend en aankomend vogelaar René. En zodoende ging er ook voor mij weer een hele nieuwe wereld open. Door de veelzijdige natuur (wad, weide, bos, zand en duinen) en door het zorgvuldig in stand houden van een habitat voor die vogels is Terschelling blijkbaar aantrekkelijk als zo’n tussenstation. En dus ook een prachtig voorbeeld van natuurbehoud. Verhalen gehoord van medewerkers (en vrijwilligers) van Staatsbosbeheer over hoe zij de kwaliteit van de natuur op dit eiland proberen te bewaken.
Het eiland heeft ook een mini-klimaatje binnen Nederland: een paar graden kouder, iets meer wind, maar wel een stuk zonniger. Op een klein buitje na, vier dagen met strakblauwe luchten gehad. Dat lag natuurlijk niet helemáál aan dat mini-klimaatje, want een beetje geluk kwam er natuurlijk ook wel bij. Het meenemen van een auto kan daar wel, maar is bijna prohibitief duur en is dus ook niet echt de bedoeling. Allemaal onderdeel van dat natuurbehoud. Bij aankomst huur je dan ook een fiets. Veel over het eiland gefietst dus. De oostelijke helft, de Boschplaat, is niet toegankelijk, omdat daar in dit jaargetijde ongestoord wordt gebroed. Wel kun je erlangs fietsen tot het meest oostelijke punt waar je Ameland bijna kunt aanraken. Een prachtig mid-weekje geweest, waarin ik kennis maakte met een nieuwe (vogel)wereld. Voor de fotoserie over vogels, wad en weide kijk op:
Dagboek van een camera 