De auto van buurman John, die we in juni voor de APK-keuring uit Italië hadden gehaald, moest nu weer terug. Terwijl John en ik in juni door allerlei omstandigheden strak heen en weer moesten rijden, kon het nu een stuk relaxter. Deze keer met René, en vijf dagen zouden we over de heenreis gaan doen, zo was het plan. De lol van het reizen is tenslotte ook het onderweg zijn en de langzame veranderingen in het landschap en de architectuur op je te laten inwerken. Alleen op de eerste dag zouden we meters maken en 800 kilometer verderop terecht komen in Nuits St.Georges, een populaire overnachtingsplaats voor Nederlanders op weg naar de camping in Zuid-Frankrijk. Voor ons begon de reis daar pas écht. Want waar kan je beter beginnen dan in Bourgondië, een dromerig land met zacht en warm licht en heerlijk windstille avonden. Alleen jammer van de zonnebloemen, die er in juni nog prachtig, maar nu verschrompeld bij stonden.
Richting Genève doemen in de verte de Alpen op en vanaf de Col de la Faucille, zo te zien heel populair bij fietsers, komen het meer met zijn fontein en zelfs het Mont-Blanc massief langzaam dichterbij. Genève is op de route moeilijk te vermijden, maar we rijden toch maar door het centrum, strak langs het meer om – stapvoets rijdend in de avondspits – nog iets van de stad op te snuiven. De volgende dag zouden we vanuit Chamonix de Aiguille du Midi op zo’n 3900 meter hoogte per kabelbaan ‘beklimmen’. Alleen er niet op gerekend dat je online had moeten reserveren. Helaas de trend bij de grotere toeristische attracties, die alleen nog maar te zien zijn als je alles van tevoren gaat bedenken en dus elke flexibiliteit en spontaniteit wordt weggenomen. Er was evenwel nog wel een gaatje in hun agenda als we bereid zouden zijn om vier uur te wachten.
In plaats daarvan dán maar door over de Col de la Forclaz, waar we in een hardloopwedstrijd terecht kwamen. Ik vind gewoon hardlopen al een uitdaging, maar berg-op berg-af is loodzwaar, zo weet ik ook uit mijn beperkte ervaring op dat gebied. Maar de deelnemers liepen er nog redelijk fris bij, zo te zien. Verderop heb je een mooi uitzicht over het Rhône-dal. Breed en fraai gelegen tussen hoge bergmassieven. Maar het dal zelf is redelijk verpest door een aaneenschakeling van bedrijfsterreinen, benzinepompen en andere lelijke bouwsels. Vanaf Brig heb je dan de Simplon-pas. Die had ik nog nooit gereden en dus was er vooraf enige gezonde spanning hoe de auto en de chauffeur het er daar vanaf zouden brengen. Het landschap was adembenemend, maar de weg zelf leek eerder op een brede autobaan nagenoeg zonder haarspeldbochten. En dan aan het eind: Italië…! Met Domodossola als pleisterplaats. Met een heerlijk warm plein, waar we pasta eten en met lekkere ijsjes en witte wijn nog lang blijven zitten. Na drie dagen de Alpen-oversteek voltooid..! Een indruk ervan staat op:
Dagboek van een camera 