De herfst is eigenlijk een jaargetijde dat vaak wordt onderschat. De dagen worden korter, het wordt kouder en natter en de zon laat het bovendien wat vaker afweten. En na maanden van buiten zijn, is het dan aantrekkelijk om in je cocon weer wat meer naar binnen te gaan. Maar toch geeft de herfst landschappen een aanblik, die je in andere jaargetijden niet aantreft. Een mist in de wat vroegere ochtend bijvoorbeeld geeft vage achtergronden en scherpere voorgronden, waardoor je je nog meer dan anders in een driedimensionale ruimte waant. En waar kan je dat beter ervaren dan in de geaccidenteerde Kennemerduinen, waar bos, duinen en water samenkomen? Sowieso al een populair wandelgebied, maar op deze vroege maandagochtend was daar nog weinig van te merken. Behalve dan die paar dappere zwemmers, die het toch al koude water trotseerden. Ik was er met twee vrienden, leeftijdgenoten en bovendien ex-collega’s, waarmee we al wandelend niet alleen het landschap voorbij lieten glijden, maar bovendien het leven nog eens wat nader evalueerden. De camera ging mee en het deze keer wat kleinere fotoserietje staat op:
Het was mijn beurt om de jaarlijkse reünie met mijn vroegere Schiphol-collega’s te organiseren. Een aantal van hen woont al lang niet meer in Amsterdam, dus ik schatte in dat ze vast nog niet op het NDSM-terrein waren geweest. Zelf ben ik er al wel vaker geweest, maar het is zelfs voor regelmatige bezoekers toch te moeite waard, omdat het daar elke keer weer verandert. Vooral het gebied aan de linkerkant van de pont líjkt niet meer op wat het pakweg een jaar of vijf geleden was. In plaats van de toenmalige rommeligheid staan er nu gloednieuwe appartementencomplexen, in een gevarieerde architectuur. Je kan er prachtig wonen met uitzicht naar het zuiden op de Amsterdamse binnenstad.
Alleen zou je tussen die mooie gebouwen ook mooie plantsoenen verwachten, maar in plaats daarvan staan er nog steeds enorme heimachines die weer nieuwe palen de grond in rammen, ten teken dat er nog meer gebouwd gaat worden. Het zal dus nog wel even duren voordat het gebied de ziel zal krijgen die andere delen van de stad wel hebben. Maar ook op het NDSM-terrein was nog wel wat aandacht voor de historie. Het vroegere Radio Veronica-schip ligt er bijvoorbeeld. Ooit in bedrijf als piraten-radiozender vanaf de Noordzee, nu in bedrijf als partyboot. En aan de overkant zie je het REM-eiland liggen. Ooit ook een illegale TV-zender, nu in bedrijf als deftig restaurant in het wat hogere segment.
Maar aan de rechterkant van de pont doet het nog wel denken aan wat er ooit was. Vroeger was daar een scheepswerf, nu een verzameling broedplaatsen voor kunstenaars, vormgevers en architecten. Dat alles met een achtergrond van kranen, loodsen en restanten van spoorlijnen. Je zou denken dat het daarmee over vijf jaar ook gedaan is, maar inmiddels is dit beschermd stadsgezicht, dus dat zal er nog wel even blijven. Ons uitstapje was in zoverre onhandig gepland, dat het terrein gereed werd gemaakt voor het Amsterdam Dance Event, en dus veel met hekken was afgesloten en aan het zicht onttrokken. Het NDSM-terrein lijkt me trouwens wel heel geschikt voor zo’n evenement, want waar kan je beter dansen dan in oude en half vervallen fabrieksloodsen. De middag werd geëvalueerd met een kop thee in een decor van vroegere zeecontainers. De gemaakte fotoserie staat op:
De Westertoren staat weer eens in de steigers. Voor de zoveelste keer. Net als veel andere bouwsels in de stad. Ook kruispunten zijn regelmatig wegens werkzaamheden geblokkeerd. Je hoort mij er niet over klagen, want de stad ziet er nu een stuk beter uit dan dertig jaar geleden, toen ik hier kwam wonen. Vrijdag nog maar eens een tour door de stad gemaakt. Het doel was een van de twee fotomusea, Foam of Huis Marseille. Uiteindelijk is het laatste bereikt, maar onderweg was er weer zoveel te zien en ontmoet je zoveel mensen, dat er niet zo heel veel tijd overbleef voor het museum. Mensen vragen je van alles en je vraagt aan mensen ook van alles, maar wat ons die middag opviel was dat niet één van hen in staat was om Nederlands te spreken. Ze waren ofwel toerist, ofwel ze woonden hier als expat of zo.
Het ziet er erg gezellig uit, maar Amsterdam doet nog steeds eigenlijk weinig om de toeristenstroom enigszins te beperken. Inmiddels zijn er alweer meer toeristen dan in 2019, vlak voor corona. In de binnenstad is dan ook bijna uitsluitend toeristen-meuk te krijgen en voor een gewone supermarkt of andere dingen die je regelmatig nodig hebt moet je de binnenstad al vaak uit. Maar al met al was het toch wel een aangename mix van mensen en dingen die je kunt zien. Er zijn slechtere plaatsen in de wereld. Gefotografeerd is er natuurlijk ook: Zie:
Dagboek van een camera 