De ‘openingskoers’ van het seizoen met de fietsclub is meestal in de tweede helft van april met een rondje door de Bollenstreek: het “rondje Bol”, zoals we dat zijn gaan noemen. Ik probeer dat te combineren met het maken van wat foto’s, want die bloemen zie je natuurlijk niet het hele jaar. Maar de combinatie fietsclub en fotografie is niet helemaal ideaal. Elke keer als ik wat fraais zie, moet ik van de fiets af en kan dan een gat dichtrijden van zo’n halve minuut. Vandaar dat ik het rondje Bol deze keer maar in twee versies heb gedaan: dinsdag met René in de auto, allebei met twee camera’s, en de zaterdag erna met de fietsclub, zonder hinderlijke camera.
Voor de foto’s een gelukkige keuze achteraf, zo bleek, want het autotochtje verliep onder een strakblauwe zonnige lucht, die je eigenlijk wel nodig hebt in de tulpenvelden. De fietstocht enkele dagen later was bij bewolkt en koud weer met ook nog een forse noordelijke tegenwind. We waren bij het autotochtje niet de enigen. De streek is populair bij toeristen, die op gammele huurfietsen kriskras, ook nog vlak voor de auto, over de weg cirkelen en die ook nog moet worden bijgebracht dat het niet de bedoeling is om door de tulpenvelden te wandelen om daar selfies te maken. Hoewel er ook midden tussen de tulpen mensen aan het werk waren, althans zo leek het. Maar de fotoserie is er dus gekomen. Beetje voorspelbaar, dat wel, ook niet echt uniek, maar toch mooi en de moeite waard. Vond ik tenminste. Zie:
Dagboek van een camera 