Phoenix was de standplaats van ons verblijf in Arizona. Wat betreft oppervlakte een enorme stad, ongeveer 60 bij 100 kilometer. We zijn te gast bij Jeff in het uiterste noorden van de stad en alleen al de rit naar het centrum is ongeveer 35 kilometer. Eindeloze laagbouw, afwisselend woningen en bedrijven, en ze kijken hier dan ook niet op een vierkante meter. Er worden her en der met het grootste gemak nog hele Vinex-wijken aangelegd. En alleen al in zo’n wijk zou zo maar het halve centrum van Amsterdam kunnen passen. Allemaal vrijstaande grote huizen. Alles met één verdieping en veel tussenruimte tussen de huizen. En overal autowegen, van minstens 2 x 3 breed. Alleen in het centrum, down-town, is er dan wat hoogbouw met kantoren en ook wat gestapelde appartementencomplexen.
Phoenix ligt midden in de woestijn en is in de zomer ondraaglijk heet. En dat is te zien aan de vegetatie die in deze Vinex-wijken is aangeplant: veel cactussen en andere flora die het een tijdje zonder water kan uithouden. Alleen is deze tijd van het jaar het seizoen van de wild-flowers, afhankelijk van de hoeveelheid regen in de winter, overal in de woestijn opbloeiend groen en kleine in het wild opkomende bloemetjes. Dat is in maart zelfs een toeristische attractie, en meteen associeer je dat dan met onze bollenvelden in april, hoewel die er toch wel wat anders uit zien. Maar dit jaar zijn de wild-flowers extra uitbundig, omdat er in februari (en ook nog tijdens ons verblijf) veel regen is gevallen. En het bovendien voor de tijd van het jaar ook nu nog tamelijk fris is. Voor veel mensen aanleiding om eens rond te gaan kijken en op een berghelling waar veel bloemetjes te zien zouden zijn stonden we meteen in een file. Net als bij onze bollenvelden. Hoe je in Arizona rondrijdt en woont, en ook hoe het bloemenseizoen eruit ziet, staat op:
Dagboek van een camera 