Woensdag was de eerste dag van onze reis door de VS. Vliegen naar Los Angeles, daar een huurauto oppakken en begin april vanaf San Francisco weer terug. De vliegreis naar Los Angeles was (te) lang. Het eerste halfuurtje is nog wel leuk: opstijgen, bij het mooie weer wat aardrijkskunde van Nederland opfrissen, maar dan begint het grote wachten van bijna elf uur. Ook het laatste halfuurtje is nog wel de moeite. Mooi over besneeuwde bergen komen aanvliegen, dan over de onafzienbare bebouwde laagvlakte van Los Angeles met in de verte alleen een klein stukje hoogbouw, dat ze hier down-town noemen. En woensdagavond, bijna middernacht (NL-tijd) geland in Los Angeles. Met negen uur tijdverschil betekende dat dus niet lekker gaan slapen, maar nog bijna een halve dag voor de boeg. Waarin je ook nog eens van alles moet doen. Zoals het hele proces van paspoortcontrole, bagage, shuttle bus naar de autohuur, en drie uur na de landing zit je dan in de auto. Marcel riep dat hij er zich weer helemaal thuis voelde. Dan nog drie kwartier over allerlei freeways naar onze bestemming in Long Beach. De allerlaatste krachtsinspanning was nog het bezoekje aan een supermarkt, maar toen was de zon in Nederland al weer op en konden wij – na nog wel een heerlijk biertje – gaan slapen.
Hier in ons verblijf gaat alles vanzelf en lichamelijke inspanning is niet nodig. Er zit ergens in huis een onzichtbaar digitaal google-wondertje, dat Alexa heet. Je roept tegen Alexa dat bepaalde lampen aan of uit moeten en het gebeurt. En zo ook voor allerlei andere activiteiten in huis zodat je je luie stoel niet meer uit hoeft. Om er een beetje in te komen gaan we toch maar voor wat lichaamsbeweging en bezoeken we – ondanks de forse jet-lag – het ‘Long Beach Aquarium’. Toeristische attracties zijn hier vaak themaparken en zo ook dit aquarium. We kwamen trouwens niet alleen voor het aquarium, maar eigenlijk ook voor een wandelingetje langs de kust.
Naast de uitbundige onderwaterwereld die er is te zien, is er ook de nodige aandacht voor de klimaatverandering. Dat de Verenigde Staten per hoofd van bevolking voor wat betreft de invloed op het klimaat de hoogste foot print heeft wordt hier grif toegegeven. Alles heel inzichtelijk in beeld gebracht en voor iedereen te snappen, lijkt me zo. Ze doen in elk geval aan bewustwording. Daar begint het eigenlijk altijd mee. Nu nog ernaar handelen. Maar zo te zien gaat dat nog wel even duren. Maar ja, zelf zijn we ook hierheen gevlogen. Het wandelingetje langs de kust was niet super-bijzonder. Het liep langs een jachthaven, verderop een autoweg, wat hoogbouw en uiteindelijk een stuk tamelijk troosteloos strand. Daar zul je mij in de zomer dus niet vinden. Maar het was wel een mooi acclimatisatie wandelingetje. Alles in beeld gebracht op:
Dagboek van een camera 