Het Alhambra in Granada is eigenlijk wel een van de mooiste en belangrijkste bezienswaardigheden in de regio. Toch hadden we – voor wat betreft ‘regio’ – ons een beetje verkeken op de afstand vanaf Jerez, zo’n 270 kilometer. En waar we ons al helemáál op hadden verkeken, was dat ongeveer 160 kilometer daarvan over bochtige tweebaanswegen moest worden afgelegd. Een hele onderneming dus voor een dagtocht. Twintig jaar geleden was ik er ook al eens en eigenlijk viel het Alhambra me toen een beetje tegen. Maar dat was op een donkere decemberdag in de stromende regen, waardoor alles wellicht wat minder uit de verf kwam. Maar ondanks die hele onderneming hebben we het plan toch maar doorgezet. We hadden vooraf een tijdsslot gereserveerd voor 15:00 uur en ons werd in waarschuwende e-mails op het hart gedrukt niet te vroeg en ook niet te laat te komen. Met een marge van een halfuurtje. Hoe dat kon uitpakken zagen we bij een groepje Nederlanders, dat twee uur te laat kwam en waarvoor de toegang resoluut werd geweigerd.
Maar wij waren keurig op tijd en het moet gezegd: het was de onderneming méér dan waard. Op een zonnige dag als deze bekijk je alles toch met weer heel andere ogen dan twintig jaar geleden en komt alles bovendien veel beter uit de verf dan destijds op die donkere decemberdag. Oorspronkelijk was het Alhambra een middeleeuws Moors fort en paleis. Alles in islamitische stijl en motieven, maar later in de 16e eeuw is het voor een deel omgebouwd in renaissancestijl. De gevels, gewelven en plafonds zijn met groot detail uitgevoerd en mede door diverse restauraties geeft het een mooi beeld hoe het er 500 jaar geleden moet hebben uitgezien, en natuurlijk ook hoe het er nu uitziet. De gemaakte fotoserie staat op:
Dagboek van een camera 