De lange dagen en het af en toe best nog wel mooie weer nodigden uit om maar weer eens op de fiets te stappen. Nu doe ik dat al jaren, maar inmiddels ken ik de fietswegen rond Amsterdam bijna uit mijn hoofd. Maar met zo maar een dagje fietsen kom je ook niet veel verder. Meerdaagse tochten zijn dan eigenlijk het leukst. Met de fiets in de trein ergens naar toe, vandaar met een overzichtelijke fietsafstand naar een leuke plaats waar overnacht kan worden en dan verder op de fiets naar een handig treinstation, vanwaar je terug kunt naar huis. Het liefst doe ik dat niet in mijn eentje. Niet alleen is dat ongezellig, want je wilt onderweg toch ook wel het een en ander delen. Maar ook kan er onderweg van alles gebeuren en dan weten twee meer dan één. Een tweedaagse tocht is eigenlijk het handigst. Meer kan ook, maar ik herinner me nog de tocht naar Rome, toen ik een hele maand weg ben geweest. Het was prachtig, onvergetelijk zelfs, maar ik kreeg op het laatst schoon genoeg van het leven uit fietstassen. Vandaar dus twee dagen, met René deze keer.
Met de trein naar Zwolle en dan met een overnachting in Zutphen, dat was het plan. Vooraf daar een hotel geboekt met het verzoek of de fietsen in een afgesloten ruimte zouden kunnen staan. Eigenlijk kon dat niet, maar na enige tegenwerpingen van mijn kant was er nog wel ergens een achterafkamertje waar we de fietsen konden neerzetten. Totdat ik door het hotel werd gebeld dat ze daar toch echt niet aan konden beginnen. Hoe kun je een hotel hebben in een van Nederlands mooiste fietsregio’s zonder de mogelijkheid om je fiets fatsoenlijk te parkeren? Hoe dan ook, hotel gecanceld en uitgeweken naar Doesburg. Stukje verder maar minstens zo leuk. En de fietsen waren welkom. Grotendeels ging de tocht langs de IJssel, die er met zijn uiterwaarden onder de fraaie Hollandse wolkenluchten prachtig bij lag. De afstand van bijna 85 kilometer was alleen wat ambitieus, omdat we in Zwolle, na enig trein-malheur, pas om half één op de fiets zaten. En we bovendien onderweg natuurlijk veelvuldig afstapten. En tenslotte hield de batterij van René’s elektrische fiets er tien kilometer voor het eind ook nog mee op, omdat hij iets teveel op de turbo-stand had gereden. Maar het bier in Doesburg smaakt dan des te beter.
De volgende dag over de Veluwezoom richting de Rijn. Een heel ander landschap, met de Posbank als hoogste punt, en een toch iets selectiever gebruik van de turbo op René’s fiets. De Veluwe is echt een fietsgebied. Veel pensionado’s op e-bikes, vaak met hoge snelheden. Verder, vooral door de hoogteverschillen, populair bij groepen wielrenners, die op de smalle fietspaden plotseling opdoemen. Al met al niet ongevaarlijk, maar het ging gelukkig allemaal goed. Afdalen naar Oosterbeek en langs de Rijn naar eindpunt Rhenen. Twee prachtige dagen en dankzij het onderweg vaak afstappen is er toch nog een fotoserie gekomen. Beetje veel foto’s deze keer, maar het waren dan ook twee dagen en het landschap lag er heel fotogeniek bij. Even doorbijten dus op:
Dagboek van een camera 