In tegenstelling tot Los Angeles is San Diego echt een stad waar je een beetje leuk zou kunnen wonen. Hoewel de stad niet voorkomt in het rijtje van zogenaamd leefbare steden in de VS. Dat rijtje is sowieso niet al te groot, maar San Diego mag er wat mij betreft ook op. Het is vanaf Los Angeles een kleine twee uur rijden naar het zuiden, en de stad ligt dicht tegen de Mexicaanse grens. Alleen al de ligging is prachtig: aan de oceaan, deels gebouwd op schiereilanden en schitterende brede stranden. Met een mooie down-town aan de haven en ook daar wordt aangenaam gewoond. Aan de haven historische schepen waaronder het enorme vliegdekschip, eigenlijk een varend vliegveld, dat in 1942 deelnam aan de slag bij Midway tegen Japan. De stad heeft een heerlijk klimaat, maar minpuntje voor strandliefhebbers is hier dat het zeewater zelfs in hartje zomer te koud is om er een beetje prettig te water te gaan. Een ander minpuntje is dat – terwijl we hadden gerekend op redelijk warm weer – het hier voor de tijd van het jaar behoorlijk koud is. Hooguit 12 graden overdag, ondanks de zon, maar met een koude wind van zee.
Maar verder kon ik geen minpuntjes meer bedenken. Vergeleken met Los Angeles is het een veel kleinere en rustigere stad met veel ruimte. Met drie universiteiten, en dat dat zie je eigenlijk meteen aan zo’n stad. Mooie architectuur, overal kleine cafeetjes, eethuisjes en andere dingen die het leven aangenaam maken. Drie dagen uitgebreid door de stad en langs de kust geslenterd. Op de laatste dag nog naar de enorm grote dierentuin, schitterend aangelegd, maar na vier en een half uur was het daar onderhand wel genoeg, hoewel we nog niet eens alles hadden gezien. Er is een uitgebreide fotoserie van de stad gemaakt, wat groter dan gewoonlijk. Maar de stad had dat wel verdiend, vond ik. Even doorbijten dus op:
Dagboek van een camera 