Afscheid van Arizona. We zijn ietsje langer in Phoenix blijven hangen dan gepland, ook al omdat het in Phoenix na een paar frisse dagen best lekker weer was. En bovendien er op de wegen richting het noorden in de afgelopen weken nog veel sneeuw was gevallen. Maar ja, je moet toch een keer door en maandag zijn we dan eindelijk vertrokken naar het noorden. Bij bijna zomerse temperaturen in Phoenix en nog geen twee uur later sneeuwbuien onderweg bij Flagstaff. Daar begint ook het andere Amerika. Nu geen aangeharkte stad meer en de buitenwijken met de zwembaden, maar hier caravans, vervallen motels en andere houten bouwsels met autowrakken voor de deur. Maar wel uitbundige landschappen. Het sombere weer maakt het plaatje compleet.
Flagstaff is de uitvalbasis voor de Grand Canyon, maar die laten we nu links liggen. Wel krijgen we onderweg een soortgelijk landschap mee, met de voor de canyon die typische rode rotsen. Zelfs krijgen we in Page de Colorado Rivier te zien bij de “Horseshoe Bend”, een punt waar de rivier een fraaie wending maakt. Maar niet alleen het landschap is uitbundig, ook de luchten zijn dat. Altijd gedacht dat je bij fotografie mooi weer moet hebben, maar de zware dreigende luchten geven het landschap toch weer een heel ander cachet.
Het rijden is alleen een wat grotere uitdaging. We overnachten in Kanab, maar moesten door de sneeuwval daar uiteindelijk een omweg maken om de snelweg te nemen, waarvan we dachten dat die sneeuwvrij zou zijn. En dat was ook zo, alleen misten we daardoor de wat meer scenic route naar Salt Lake City, onze volgende bestemming. Al met al toch twee mooie autorij-dagen gehad van in totaal 1100 kilometer door noordelijk Arizona en zuidelijk Utah. Hoe dat eruit zag staat op:
Dagboek van een camera 