De laatste serie foto’s van Mykonos. Hier vooral beelden van het stadje zelf. We waren duidelijk niet de enigen en het kostte moeite om foto’s te maken zonder in het beeld lopende mensen. Soms moest je zelfs eindeloos geduld daarvoor hebben. Dat is dus het massa-toerisme. Als je maar vaak genoeg de molens in folders, boekjes, films en documentaires neerzet, gaan de mensen vanzelf geloven dat die wel heel bijzonder zijn en komen ze er en masse op af. Toegegeven, het is allemaal zeker fotogeniek en we maken zelf ook deel uit van die menigte. Maar Mykonos is Griekenland niet meer, zo geven de Grieken zelf toe. In het centrum van het stadje zijn geen supermarkten of winkels meer van dingen die je elke dag nodig hebt. Maar eindeloos veel winkels van dingen die je nooit nodig hebt, zoals juwelen, dure horloges en Versace-spullen of soortgelijke merken. Dat is dus ook massa-toerisme en men mikt hier dus kennelijk op het zogenaamde ‘hogere segment’. Allemaal begrijpelijk, gezien de crisis die het land doormaakt, maar je kan je ook afvragen hoeveel er van elke uitgegeven euro in het land blijft. Tot zover de kanttekeningen. We hebben er zelf ook aan meegedaan en het was een prachtige reis. Voor de laatste impressies zie:
Inmiddels zijn we drie dagen op Mykonos. Het is een stuk minder intensief dan Athene, maar wel heel relaxed. Er is eigenlijk niet heel veel te melden. Het ritme is elke dag zo’n beetje hetzelfde en heerlijk overzichtelijk. Evenals het weer: zonnig, winderig en met circa 23 graden vermoedelijk zelfs koeler dan in Nederland. Toch prima voor het dagelijks boottochtje langs het eiland en de stranden. Ik was al eens eerder op Mykonos in 1985, dus meer dan dertig jaar geleden. Het is onherkenbaar veranderd. Waar je toen terecht kon op rustige stranden, doet de boot nu allerlei drukke stranden aan, waar de jet-set zich vermaakt met harde muziek. Of voor anker ligt op hun jachten, nippend aan hun glaasjes witte wijn met zonnebrillen in het haar. Alleen het allerlaatste strand is nog een beetje voor gewone mensen. Hoewel ook daar het grootste stuk strand is ingenomen door strandstoelen, die je voor 25 euro per dag kunt huren. En als je dat niet wilt is er nog wel een klein stukje strand over. Maar je kan hier heerlijk zwemmen in de rustige zee. Marcel doet zijn dagelijkse anderhalve kilometer en ook voor mij is de zee goed te doen. Ook de camera mocht mee en de fotoserie staat op:
Zaterdag was de reisdag van Athene naar Mykonos. Daarvoor moet je in totaal wel een hele dag uittrekken. Al vroeg met een taxi naar de haven in Piraeus en daar met de boot van 7:30 uur naar Mykonos. Het was een indrukwekkende en zelfs een opwindende ervaring en het voelde als een schoolreisje. Niet zomaar een scheepje maar een enorme boot met acht verdiepingen met ruimte voor vrachtwagens, bussen en auto’s. En het ging er allemaal op. Bovendien twee tussenstops, op Syros en Tinos, waar we al het uit- en weer inladen vanaf het dek uitvoerig konden bekijken. Qua ervaring toch een stuk leuker dan vliegen. Wel duurt het natuurlijk een stuk langer, inclusief de tussenstops zo’n zes uur. Mykonos is meteen een andere wereld. Hier geen crisis, zoals in Athene, maar dit is de wereld van Gucci, Valentino, de dure tasjes met dito clientèle. Engels is hier de voertaal en Grieken zijn er nauwelijks, behalve degenen die hier werken. Kleine design-boetiekjes in nauwe straatjes. Wij zitten overigens niet in het stadje zelf, maar zitten tussen het gewone volk in een lekker appartement in Ornos, iets ten zuiden daarvan. Hier – en op de aanpalende stranden – gaan we een paar dagen lekker nietsdoen. Het weer is zonnig, maar de avonden zijn fris. Voor een foto-impressie van de reis, zie:
Vrijdag was de laatste dag in Athene. In de ochtend een uitstapje gemaakt naar Piraeus, de haven van Athene. Slechts een kwartier met de bus, maar meteen is er een andere wereld. Hier geen crisis meer, maar luxe jachten, cruise-schepen en ferry-boten naar de eilanden en omliggende landen. In Amsterdam vinden we één cruise-schip al geweldig, maar hier liggen er meteen een stuk of tien. Het leuke was dat je heel dicht bij de boten kon komen en er viel veel te zien en dus ook te fotograferen. In de middag terug in Athene en wat geslenterd vanaf de Akropolis door de kunstenaarswijk Thission. Vlak bij huis nog even door de overdekte markt, waar ze vrijwel uitsluitend vlees verkopen. Geen al te verheffende aanblik, vonden we, en als je nog geen vegetariër bent, ga je het hier wel worden. Al met al was Athene heel leuk. Heerlijk om er een paar dagen rondgezworven te hebben, maar het is ook wel even genoeg met de luchtvervuiling en ook het vuil op straat. Ten dele was het een déjavu. Opnieuw kennis gemaakt met de Griekse taal en de geschiedenis. Veel kennis van deze klassieken uit mijn gymnasium-tijd in Oldenzaal is blijkbaar in mijn onderbewustzijn blijven hangen. Het schrift van oud- en nieuw Grieks is hetzelfde en zelfs veel woorden zijn hetzelfde. Vandaag dus de laatste dag en morgen met de boot naar Mykonos. De foto’s van vandaag staan op:
Eerste indruk van Athene. Ik was er voor het laatst 31 jaar geleden, dus het is allemaal weer nieuw. Het was een lange dag, al om 03:30 vanochtend opgestaan voor de vroege vlucht naar Athene. Maar dan kom je vroeg aan, zodat we de stad toch nog uitvoerig konden bekijken. Gedeeltelijk met de hop-on-hop-off bus want we vonden dat we dat wel mochten, gezien de korte nacht. Maar toch ook wel veel lopen, want dat is uiteindelijk toch de beste manier om veel te zien. Je merkt aan alles dat de crisis er stevig inhakt en de stad heeft het er duidelijk moeilijk mee. Veel achterstallig onderhoud, dichtgetimmerde winkels, maar vooral confronterende tafereeltjes van bedelaars. Je hebt hier ruwweg twee economieën, eentje voor de toeristen en rijkere Grieken en eentje voor de armere Grieken. Dat zie je eigenlijk ook in ontwikkelingslanden met veel toerisme. Daar komt dan nog bij dat ze samen met Italië het leeuwendeel van de vluchtelingenproblematiek op zich nemen. Maar ondanks dat alles, is het een zeer levendige stad met vriendelijke mensen. Het Griekse volk schijnt een trots volk te zijn en dat bleek onder meer toen ze vorig jaar op het nippertje in de euro konden blijven. Toevallig is hier wel de democratie uitgevonden en toevallig was hier millennia geleden al een zeer hoogstaande en toonaangevende beschaving. Dat blijkt niet alleen uit de oude monumenten van de stad, maar ook in het Nationaal Archeologische Museum. Al met al een mooi en intensief dagje. Een uitgebreide serie foto’s gemaakt, die staat op:
Dagboek van een camera 