De Pride Walk is eigenlijk de opening van de Gay Pride week, hoewel die laatste naam eigenlijk niet meer gebruikt mag worden en het nu ineens Amsterdam Pride heet. Die Pride Walk is sinds een aantal jaren onderhand wel een volwaardige aanvulling op (of zelfs alternatief van) de Canal Parade. Die laatste is allengs commerciëler geworden en je moet wel een hele dikke portemonnee hebben om daar nog mee te mogen varen. Aan de Pride Walk mag iedereen mee doen, ook zonder portemonnee. Een aantal jaren geleden was dat nog hoofdzakelijk gay (of eigenlijk LHBTQ) maar ik kreeg nu toch ook de indruk dat het een stuk breder is geworden en er nu ook allerlei maatschappelijke organisaties meeliepen die diversiteit in hun vaandel hebben staan. En verder ook individuen, die ergens een mening over hadden, en de gelegenheid aangrepen om deze te ventileren. Zelfs dacht ik even dat ik met het zomercarnaval had meegelopen, toen ik ‘s avonds op het journaal een spotje van dat Rotterdamse evenement had gezien en zag dat de Pride Walk daar toch wel veel op leek.
Dat alles neemt niet weg dat het een erg gezellige loop was met een hoop plezier en vrolijkheid. En dat is natuurlijk óók de bedoeling van de dag. De route liep van de Dam naar het Vondelpark en eenmaal daar aangekomen, kwam er toch wel wat meer focus op LHBTQ en de aspecten daarvan. Zeer indrukwekkend en ingetogen was wel het ‘zero-flags’ project. Vlaggen van 71 landen, waar homoseksualiteit verboden is met straffen variërend van 2 jaar gevangenis tot de doodstraf. Ook Qatar, waar we in november gezellig gaan voetballen, doet prominent mee in dit rijtje landen. Weten we tenminste waar we niét naartoe moeten. De bedoeling is dat het aantal vlaggen de nul gaat naderen, maar tot nu toe zit er nog weinig schot in de zaak. De camera is ook mee geweest en de serie staat op:
Dagboek van een camera 