De fotoclub stuurde me naar Elburg. De bedoeling van die club is, behalve om over van alles en nog wat te kletsen, om in anderhalf uur een serie foto’s te produceren die een paar weken later worden besproken. Een mooie gelegenheid dus, want zo kom je nog eens ergens. Ik heb heel vage herinneringen aan Elburg. In mijn vroege jeugdjaren gingen we er met de auto heen. Want daar was, gerekend vanuit Twente, het dichtstbijzijnde strand. Ik heb dat strand, nu zo’n 60 jaar later, proberen terug te vinden, maar het leek me compleet verdwenen. Wel was er een jachthaven, waarvan ik ook zeker ben dat die er toen niét was. Geen wonder eigenlijk, want voor de gemeente is een jachthaven heel wat lucratiever dan een strook zand aan het water, waar kinderen met zandschepjes in de weer zijn.
Elburg was ooit een niet onbelangrijk vissersdorp aan de Zuiderzee. Vissen doen ze er niet meer, maar de herinnering aan die periode wordt levend gehouden door de visnetten, die hier her en der aan de gevels hangen. Het stadje is eigenlijk een rechthoekige vesting, omgeven door water aan alle vier kanten. De hoofdstraat is verpest door gevels van de bekende winkelketens die je overal in Nederland ziet, maar het historisch erfgoed is in de zijstraatjes goed te zien. Ik vond het prachtig, maar als het dorp niet uitkijkt gaat het ooit nog eens een openluchtmuseum worden. Hoe dan ook, het fotoserietje, onderwerp voor een kritisch oog binnenkort, is er gekomen. Te zien op:
Dagboek van een camera 