In oktober heb ik een ‘compactje’ gekocht. Dat is het koosnaampje dat ik mijn nieuwe Canon SX70HS gegeven heb. Gekocht dankzij het ongelukje met mijn ‘echte Canon’, die zes weken in reparatie zou zijn en ik niet die hele tijd ‘camera-loos’ door het leven wilde gaan. Dat compactje kan natuurlijk niet wat mijn echte Canon kan. Zo heeft het minder geavanceerde sluitertijden, diafragma-openingen en ISO-waarden. Verder een kleinere sensor, waardoor het dus bij wat minder licht buiten meteen wat korrelige foto’s geeft. Het is dus eigenlijk een mooi-weer camera. Daarentegen heeft het wel een extreem goed optisch zoom-bereik, beter dan ik met mijn echte Canon en 18-400 lens kan bereiken. Het wandelingetje langs het Oosterdok van vorige week woensdag is dan ook aangegrepen om daar eens wat mee te experimenteren.
Op een aantal momenten zijn (bij zonnig weer) op hetzelfde moment en op dezelfde plaats drie foto’s gemaakt met wisselend zoom-bereik. Ik vond het resultaat min of meer zoals verwacht. Je kunt inderdaad heel ver kijken en dan nog veel details onderscheiden. Wel moet je oppassen wanneer je uit de hand fotografeert, want er kan bewegingsonscherpte ontstaan. Je moet dan wat steun zoeken bij een lantarenpaal of een hekje. Of nog beter een statief(je). Bij goed licht vond ik de korreligheid meevallen, maar aan het eind van die dag in december, als het tegen vieren al schemerig gaat worden, kan je dat compactje beter thuis laten. Het resultaat is samengevat in zeven series van drie. Daarvan zes series bij het Oosterdok en omgeving plus nog eentje van Gran Canaria vorige maand. Kijk maar wat je er zelf van vindt:
Dagboek van een camera 