Utrecht – Amsterdam

11 november 2022

Hoewel al laat in het jaar, was het toch nog zodanig mooi weer, dat een al langer gekoesterd idee van René kon worden verwezenlijkt: met zijn e-bike van Utrecht naar Amsterdam. Met de trein heen en met de fiets terug. Andersom kon ook, maar door de voorspelde strakke zuidenwind gingen we toch maar met de trein heen. Op zich geen enorme fietsafstand en met de lekkere rugwind zou het dus ook voor mij, zonder extra aandrijving, niet al teveel moeite hoeven kosten. We zouden dus min of meer naar Amsterdam kunnen terugzeilen. Maar omdat de camera’s ook meegingen zouden we er toch nog wel wat tijd voor moeten uittrekken, zo was tenminste de ervaring. Het begon al met een extra rondje door de binnenstad van Utrecht. De Domtoren, eigenlijk toch wel het icoon van Utrecht, is al een aantal jaren ingepakt en ondergaat een grondige renovatie. Het zal bovendien nog wel een tijdje duren voordat de toren weer wordt uitgepakt. Utrecht zal zijn icoon dus een hele tijd moeten missen en kijkt al die tijd aan tegen een stellage, met alleen nog een gaatje voor de klok, waardoor je tenminste nog het idee krijgt dat hier een kerktoren staat.

We blijven verder wat lang hangen bij het fotogenieke Slot Zuylen, dat er in de al late najaarszon mooi bij lag. Verder langs de Vecht, waar ooit voornaam werd gewoond, maar waar de villa’s nu vooral representatieve uithangborden zijn van bedrijven of instituten. En om Breukelen konden we helemaal niet heen. Daar hadden ze de lekkerste uiensoep van Nederland, zeiden ze daar tenminste. Maar de smaak kwam wél in de buurt. Totdat we ons realiseerden dat we – om nog voor het donker terug te zijn – toch onderhand wel wat moesten voortmaken. Dus ging het kaarsrecht langs het Amsterdam-Rijnkanaal, met een wat hogere versnelling en de e-bike op de turbo-stand, terug naar Amsterdam, waar de zon net was onder gegaan. De gemaakte fotoserie staat op:

https://www.flickr.com/photos/140378231@N02/albums/72177720303633365