In het algemeen logeren we onderweg in motels. Ideaal voor degenen die, zoals wij, per auto door Amerika trekken. Want je zet de auto gewoon voor je eigen voordeur. Nadeel is dat ze af en toe wel heel basic kunnen zijn. Dus na een paar dagen motels waren we wel weer eens toe aan wat meer comfort, zoals in Las Vegas, temeer daar we hier een aantal dagen gaan blijven. De meest extravagante en overweldigende stad die ik ooit heb gezien. Hotels van duizenden kamers en daarvan ook nog eens een hoop naast elkaar op ‘the strip’. Niet alleen groot, maar ook nog eens van een extravagante architectuur. Ze zijn hier niet te beroerd om er een kopie van Venetië neer te zetten, compleet met gondels en een San Marco plein. Allemaal overdekt en de wolkjes worden gewoon op het plafond geschilderd. Zodat je ook midden op de dag nog gezellig bij avond op een Venetiaans plein kunt wandelen en eten. Er staat ook een Eiffeltoren en een Egyptische pyramide. Leuk om te zien, maar allemaal heel erg onecht. En in elk hotel een enorm casino, waar je naar hartelust je geld kan verliezen.
Wijzelf zitten in een iets bescheidener, maar voldoende comfortabel hotel aan de noordkant van the strip. In de ochtend draaf ik er een hardlooprondje. Voor een deel ook langs the strip. Daar klinkt tamelijk luid over straat honderden meters lang ‘the Sultans of Swing’ van Dire Straits. Heerlijk…. van die muziek waar je hardloop-vleugels en bovendien kippenvel van krijgt. Maar ook loop je dan langs de zwervers die in slaapzakken op de trottoirs liggen. Een stuk minder heerlijk dus. Maar ja, zo is het leven hier. Smijten met dollars in de casino’s en buiten de zwervers. Alles draait hier om geld. En vooral om te laten zien hoeveel je ervan hebt, zelfs als je er nog niet eens zo héél veel van hebt. Dan overal op straat advertenties van gluiperig kijkende advocaten, die een probleem voor je verzinnen en dan voor jou, maar vooral voor eigen gewin, een ander een poot uitdraaien.
Na het hardlopen doen we de ochtendkoffie bij de McDonalds, die je hier op elke hoek van de straat hebt. Een gelegenheid die ik altijd mijd, maar enkele jaren geleden had ik al ontdekt dat je alleen dáár een beetje fatsoenlijke koffie kunt krijgen. Verrassend eigenlijk, want de gelegenheid staat niet bepaald bekend om zijn culinaire hoogtepunten. Aanrader…. ga een uurtje bij een McDonalds zitten. Behalve lekkere koffie een mooie gelegenheid om verder te ontdekken hoe het Amerikaanse leven hier als een film voorbij trekt. En je kunt bovendien horen waar ze het over hebben, want in het algemeen wordt hier tamelijk luid en zonder al te veel gêne gesproken. Of ga anders een uurtje zitten in een hotellobby of in een casino, wat weer een andere aflevering van de film oplevert. Al met al aangenaam om een paar dagen ondergedompeld te zijn geweest in een overweldigende, maar eigenlijk nog niet eens zo’n heel geweldige stad. Voor een indruk ervan, inclusief van een uitstapje richting Hooverdam in de Colorado-rivier, zie:
Dagboek van een camera 