De nieuwe zeesluis in IJmuiden is deze week door de koning geopend en in gebruik gesteld. Tijdens de bouw zijn we er verschillende keren geweest, in de hoop dat je vanuit IJmuiden over de sluizen richting het Tata Steel complex kon lopen. Ooit heeft dat gekund, maar de bouwput heeft de toegang jarenlang geblokkeerd. Maar nu schijnt het weer te kunnen en moesten we er dus maar eens gaan kijken. Niet alleen naar de nieuwe sluis, maar ook om de route over de sluizen in (her)gebruik te nemen. De nieuwe sluis schijnt de grootste ter wereld te zijn. Maar de ‘fotogeniekheid’ viel tegen. Tijdens de bouw had je tenminste nog het woud aan bouwkranen, waardoor je de indruk kreeg dat hier wel iets heel spectaculairs zou komen. Maar nu de kranen weg zijn resteert alleen nog maar een grote bak met water.
Wel kon je over een van de sluisdeuren lopen en kreeg je een indruk hoe zo’n enorme deur open en dicht kon schuiven. Maar schepen waren er niet. Tenminste niet in die grote sluis. Want de schepen die er wel waren gebruikten nog gewoon de andere kleinere sluizen, zoals ze dat altijd al deden. De grote sluis is voorbehouden aan de allergrootste schepen, die hier natuurlijk ook niet elke dag komen. Maar de doorgang naar Tata Steel was er wél weer. Hoewel we het einde daarvan niet hebben gehaald, want door de kou kon ik op het laatst met mijn verkleumde vingers de camera bijna niet meer bedienen. Eigenlijk de twee camera’s, want ik had mijn nieuwe tele-compactje ook maar weer eens meegenomen. Dat leverde fraaie vergezichten op want die viezigheid van Tata Steel is toch een stuk fotogenieker dan die grote bak met water.
Nu het fabriekscomplex er nog staat tenminste, want het zou zo maar kunnen dat Tata Steel er over tien jaar niet meer is. Want ‘s-lands grootste vervuiler ligt wat dat betreft toch wel onder vuur. En dan zou er over tien jaar alleen nog maar die grote bak met water te zien zijn. Nou ja, misschien nog wel een fraai aangeharkt park van industrieel erfgoed, omgebouwd tot museum. De bedoeling was een serie over de sluis, maar het is eigenlijk toch meer een Tata-serie geworden, te vinden op:
Dagboek van een camera 