Dinsdag hebben we het Floris V-pad weer vervolgd. Nu door het echte groene hart van Nederland, van Woerden naar Oudewater. Hoewel midden tussen de vier grote steden is het hier nog steeds verrassend landelijk, vandaar de benaming ‘groene hart’. Wel verandert het karakter van het gebied heel langzaam: het wordt minder agrarisch en er komt meer recreatie, zoals B&B’s en andere toeristische voorzieningen. Dus ook wordt het wat meer aangeharkt. Af en toe praatjes gemaakt met mensen onderweg, die ondanks de veranderingen toch nog alle alle tijd hebben. Zo hadden we een uitvoerige rondleiding bij een melkveehouder. Ik had door de vroegere logeerpartijen als kind op de boerderij van mijn oom nog iets te veel het beeld in mijn hoofd van een boerderij van vijftig jaar geleden. Toen werd er met de hand gemolken. Nu is dat onmogelijk, want deze melkveehouder produceert 3000 liter per dag en computers registreren per koe per dag de productie, de voedselinname en zelfs hoeveel stappen het beest maakt. Leerzaam en leuk dagje dus. En ondanks de matige weersvoorspelling hebben we toch weer veel zon gezien. En foto’s gemaakt natuurlijk, zie:
Een dagje in Den Bosch. De tentoonstelling van Jeroen Bosch is weliswaar afgelopen, maar de stad heeft er nog niet genoeg van. Sterker nog, heel 2016 is in die stad ‘het Jeroen Bosch jaar’. Maar het hoofddoel vandaag was de beklimming van de Sint Jan en de beelden op het dak, die beneden nauwelijks zijn te zien. In de loop der jaren hebben ze door de regen en het beginnende mos een mooie kleur gekregen. Maar ondanks die fraaie kleur is dat natuurlijk ook het begin van het verval, en groeit de noodzaak van het herstel. Zoiets krijg je meestal van een afstand te zien, naar nu je de gelegenheid hebt om het van zo dichtbij te bekijken, krijg je een goed idee hoe moeilijk het onderhoud is van een van de mooiste kathedralen van Nederland is. Daarna in het oude stadhuis een mooie 3D- animatie gezien van het beroemde drieluik van Jeroen Bosch. Voor een foto-impressie zie:
Met Marcel op donderdag langs de Oostvaardersplassen gefietst. Eerst met de trein naar Lelystad met het plan om daar een rondje te doen. Hoewel je eigenlijk niet echt het natuurgebied in kunt, heb je hier en daar wel een prachtig uitzicht. Inmiddels is het een uniek natuurgebied, maar in 1968 waren ze nog van plan om hier een industriegebied neer te zetten. Het kan verkeren. Het rondje hebben we overigens niet afgemaakt, maar zijn wel doorgefietst terug naar Amsterdam. Met een stevige wind in de rug, dat dan weer wel….Op de fiets is het niet handig te fotograferen, maar er is toch nog een klein fotoserietje gekomen: Zie:
Dagboek van een camera 