De fotoclub is na een wel héél lange winterslaap weer eens bij elkaar gekomen. Slecht weer en allerlei andere redenen hadden voor deze lange pauze gezorgd. Maar donderdag kwam het er eindelijk van. Niet dat het nu meteen goed weer was, maar wéér opnieuw uitstellen was een brug te ver. Deze keer was het doel Amersfoort. Met de opdracht om in anderhalf uur een fotoserietje te produceren voor latere bespreking in de groep. Amersfoort is een mooie stad met een middeleeuwse en dus ook fotogenieke kern. En meteen het geografische centrum van Nederland, met als echte officiële centrale punt de spits van de Onze Lieve Vrouwetoren.
Anders dan in veel andere Nederlandse steden zijn de grachten behouden, maar – helaas – zijn veel stadswallen vervangen door singels en parken. Dit om het groeiende autoverkeer op te vangen. Want door de centrale ligging in Nederland heeft de stad daardoor veel economie naar zich toegetrokken. Vooral te zien rond het station waar die economie zich heeft geconcentreerd. Maar de architectuur van de vroegere kern is in het centrum grotendeels bewaard gebleven, hoewel de wat grotere doorgangswegen in het centrum – evenals in veel andere steden – zijn ingenomen door de bekende winkelketens en er dus ook niet mooier op zijn geworden. Toch is de stad alleszins de moeite waard om er een paar uurtjes rond te lopen, als was het alleen maar omdat Piet Mondriaan er is geboren en de symboliek daarvan her en der in de stad te zien is. Het geproduceerde serietje staat op:
Dagboek van een camera 