Dit was weer eens een echte Zandvoort-dag. Althans daar leek het donderdagochtend nog op in Amsterdam. Maar aan de zee stond er een straffe noordenwind, die in de loop van de middag ook nog eens steeds sterker werd. Daardoor was het niet alleen een stuk frisser, maar zat bovendien alles onder het zand. Op het strand liggen ging dus niet, maar het leuke van Zandvoort is dat je ontzettend ver kunt kijken en lopen over een nagenoeg leeg strand. Dat is trouwens ook zo op échte stranddagen. Heel druk in Zandvoort zelf, maar ga je twee kilometer naar het zuiden, dan is er bijna niemand meer.
Op heldere dagen, zoals ook vandaag, kun je Den Haag goed zien liggen en Noordwijk bijna aanraken. Een ander minpuntje van vandaag, waardoor je eigenlijk ook de zee niet in kon, was de hoeveelheid kwallen. Die blijken bij nader inzien vier identieke ingewanden te hebben, vermoedelijk magen. Daarin minuscule nog bewegende beestjes, vermoedelijk garnaaltjes, maar helaas te klein om dat nog met de camera vast te leggen. Al met al geen ideale dag dus, maar met mooie kitesurf omstandigheden waren er weer genoeg fotografie-uitdagingen. Dus werd het – anders dan gedacht – toch nog een mooie dag. Kijk maar op:
In deze tijd van het jaar is het Nederlandse rivierenlandschap prachtig. De lange dagen, de mooie wolkenluchten, het uitbundige groen en het water zorgen voor een aangenaam decor voor een tochtje. Je kan natuurlijk langs Lek, Waal of Maas fietsen, maar de Linge zou er, wat betreft decor en fotogenieke omgeving, nog bovenuit springen. Woensdag, op weer zo’n prachtige zomerdag, is met René, bij wie de fotografie (ook) in de genen zit, de koe bij de horens gevat en zijn we van Gorinchem naar Geldermalsen gefietst. Veertig kilometer, bijna helemaal langs de Linge, en dat leek ons een overzichtelijk afstandje. Je hebt dan alle tijd om goed te kijken en vaak van de fiets te stappen als zich iets bezienswaardigs voordoet. Die manier van fietsen levert steeds weer verrassingen op.
Zo ben ik honderden keren over de inmiddels acht-baanse A-2 naar het zuiden gereden. Je moet daar goed op het verkeer letten en dat betekent dat ik de omgeving nooit ook maar één blik waardig heb gekeurd. Maar op de fiets doorkruis je eigenlijk hetzelfde gebied en dan is het ineens een heel andere wereld. Hier staat de tijd stil en krijg je op deze prachtige lome zomerdag het nostalgisch gevoel van de ‘zomers van weleer’. Niet dat het vroeger in de zomer nooit regende, maar je krijgt de neiging om die verregende zomers van vroeger toch een beetje te verdringen. Hoe dan ook, met deze manier van fietsen kom je tenminste met veel foto’s thuis en een selectie daarvan is te vinden op:
Ik had even geen zin in fotograferen na onze grote treinreis, maar af en toe kon ik het toch niet laten. Deze keer van alles wat in Amsterdam, en is er toch ook maar weer een serietje van gemaakt. Ik was zelf al vaak op het NDSM-terrein geweest, maar als je bezoek van buiten hebt, is succes verzekerd. Bovendien is daar elke keer wat nieuws, zoals nu het mooie street-art portret van Eberhard van der Laan en de met zeecontainers opgebouwde ingang van de kermis. Een ander spectaculair ding in de stad vond ik de passagiersterminal. Ik zie er regelmatig een menigte met rolkoffertjes de stad inlopen. Maar nu lag er een groot cruise-schip aangemeerd, waar je heel dichtbij kon komen. Helemaal spectaculair is het als dat schip dan langs het Centraal Station wegvaart. Verder is het in onze eigen – voorheen nog rustige Amsterdamse buurt – nu ook regelmatig bal. Ze zeggen wel dat het toerisme toeneemt, maar onze eigen stadgenoten kunnen er ook wat van. Op mooie zomeravonden gaan ze dan varen en is het dan de bedoeling om zoveel mogelijk eten, maar vooral drank, mee te nemen en het op een zuipen te zetten. Met natuurlijk luide muziek en veel geschreeuw. Het zomerse Amsterdamse foto-allegaartje staat op:
Dagboek van een camera 