Vanaf Penn Valley was het nog maar drie uurtjes rijden naar de eindbestemming van onze road trip: San Francisco. Die laatste autoreis verliep andermaal in de stromende regen. Het Californische laagland, de laatste jaren geplaagd door droogte en watergebrek, zag er nu ineens uit als het zompige Noord-Hollandse polderland in december. Maar in San Francisco droogde het op, de blauwe lucht kwam tevoorschijn en zelfs de voorspellingen waren goed. Heerlijk om zo de laatste dagen van de vakantie door te brengen in niet de minste stad van de VS. De ligging aan de oceaan, de baai, het geaccidenteerde terrein en vooral de architectuur maken de stad de moeite waard om er een paar dagen door te brengen. Heel kenmerkend zijn de houten huizen in de binnenstad met hun mooie ronde gevels. In sommige gevallen zelfs kleine paleisjes. Er zullen vast wel regels zijn als je daar een huis wilt (laten) bouwen. Maar als het er eenmaal staat, mag je er elke kleur op smeren, die je maar wilt. Wat leidt tot een bonte mengeling van kleuren, prachtig afstekend tegen de blauwe lucht.
We maken een wandeling in het ‘Mission District’. Hier zien we dat de stad een groot probleem heeft met daklozen en drugsverslaafden. En kennelijk niet alleen in San Francisco, maar eigenlijk in veel andere delen van de VS. Het is al lang niet meer ‘de inmiddels gewone’ marihuana of zelfs cocaïne, maar nu eerder de meer gevaarlijke crystal meth en fentanyl, goedkoop te krijgen maar vele malen meer verslavend en uiteindelijk dodelijk. Her en der zie je op de trottoirs kleine tentjes, waarin deze mensen hun erbarmelijke leven leiden. Ik vond het best heftig en heb er taferelen gezien, die ik niet meer van mijn netvlies krijg. Tegelijkertijd vraag ik me dan af wat er in hun levens is misgegaan, want iedereen van hen zal vast wel een eigen levensverhaal hebben. Desondanks veroorzaakt de groep veel overlast. De stad biedt dan ook hulpprogramma’s, maar de geboden hulp wordt vaak niet aangenomen, want dan komen ze in een circuit waarin ze niet meer kunnen gebruiken. Maar in het besef dat je zelf ook maar weinig aan hun levens kunt veranderen, richten we ons toch maar op al dat moois in de stad. De enigszins selectieve fotoserie daarvan is te zien op:
Dagboek van een camera 