De Johan Cruijff ArenA: sommigen komen er bijna wekelijks, anderen, zoals ik, nooit. Toch staat die voetbaltempel er al 26 jaar. Als je niet echt een voetballiefhebber bent moet je wel een héle goede reden hebben om er heen te gaan. En die reden hadden we. Want de Rolling Stones zouden er optreden. Een van de meest iconische popgroepen, althans voor onze generatie. Een buitenkansje dus, en er was dan ook in de daaraan voorafgaande weken oplopende voorpret. Niet alleen om de Stones, maar ook om die voetbaltempel eens van binnen te zien. Ik ging er heen met René, ook al zo’n Stones-adept. Buiten stonden de échte liefhebbers in de rij voor de T-shirts, die – afhankelijk van wat erop stond – voor 40 tot 110 euro van de hand gingen. Een hoog gehalte 60-plussers, allemaal in vroegere jaren getuige van de hoogtijdagen van de groep.
De ArenA is inderdaad al een bezienswaardigheid op zich. Eenmaal binnen, in het nog nagenoeg lege stadion, vergaapten we ons aan het ontwerp, de constructie en het dak. We hadden zitplaatsen en zaten recht tegenover het podium, in de hoogste nok, dat wel, maar met het vorig jaar aangeschafte tele-compactje zouden we alles goed in beeld kunnen brengen. Een stuk beter dan de staanplaatsen op het met planken bedekte voetbalveld. Vijf uur stáán …., lijkt me een hele uitdaging. Het stadion was flink verbouwd voor de geluidsinstallaties en het akoestische materiaal dat was aangebracht. En natuurlijk voor het enorme podium waarop ze zouden optreden.
Zouden…., want toen kwam de korte mededeling: “ze komen niet”. Lead-zanger Mick Jagger was net positief getest op corona. Maar tegelijkertijd ook de mededeling dat er een herkansing zou komen. We hadden nog niet eens tijd om de boodschap goed te laten landen, zo druk waren we met alles wat er te zien was. We zijn dan ook nog een hele tijd blijven zitten, totdat bijna iedereen weg was en we werden gemaand het pand te verlaten. Achteraf bezien was het een leuke avond, want er was veel te zien en de herkansing komt op 7 juli al, zo is net bekend geworden. Nóg een keer voorpret dus. Met dank aan Mick Jagger. En nu de Stones er niet zijn, dán maar een serietje over de ArenA. Zie:
Dagboek van een camera 