Maandag leek het wel ineens een echte voorjaarsdag. Een mooie gelegenheid dus om – na die lange donkere winter – er weer eens op uit te gaan en het voorjaar echt proberen te voelen. En waar zou dat dan beter kunnen dan in de Kennemerduinen? Eerst met de trein naar Overveen, dan een heel stuk door de duinen, vervolgens langs het strand naar Zandvoort en aan het eind van de dag weer met de trein terug naar Amsterdam. Het licht was prachtig, dus mijn nieuwe Sigma 150-600 kon nu eindelijk eens goed worden uitgeprobeerd. Er zouden in de duinen vast wel veel vogels rondvliegen en de bedoeling was om te proberen vogels in hun vlucht te spotten.
Er vloog inderdaad van alles voorbij. Natuurlijk de vogels, die toch eigenlijk iets te snel zijn om goed in beeld te brengen. Het enige wat je kan doen is veel foto’s maken en dan maar hopen dat er een redelijk goede bij zit. Makkelijker was nog wel de vogel die op tien kilometer hoogte voorbij vloog: de Emirates van Dubai naar Londen. En er werd ook gevaren: in de verte de vrachtschepen en de ferry naar Newcastle. En vooral veel gewandeld, want wij waren blijkbaar niet de enigen die op het idee waren gekomen om er eens op uit te trekken. Er werd zelfs gezonnebaad, maar dat kon eigenlijk alleen maar in het juiste hoek richting zon en dan nog met kleren aan. Al dat vlieg-, vaar-, wandel- en ligwerk is met de Sigma vastgelegd op:
Jheronimus Bosch: geboren in Den Bosch en vooral beroemd geworden door zijn satirische voorstellingen. Naar aanleiding van het 500-ste sterfjaar van deze ‘duivelskunstenaar’ werden zijn werken bijeengebracht in het Noord-Brabants Museum. Het was daarmee de grootste overzichtstentoonstelling van Jeroen Bosch ooit. Den Bosch was er maar wát trots op en de gelegenheid werd dan ook door de stad aangegrepen om er dan maar meteen een heel ‘Jeroen Bosch jaar’ van te maken, mede natuurlijk met de bedoeling om de nodige bezoekers naar de stad te brengen. De gelegenheid is ook met René aangegrepen om – naast een bezoek aan de tentoonstelling – er dan ook meteen ook maar een dagje Den Bosch van te maken.
Na een regenachtige ochtend in Amsterdam brak onderweg in de trein de zon door en lagen in de stad de foto-momentjes weer voor het grijpen. En ze laten het je inderdaad weten hoor, die Bosschenaren, dat ze trots zijn. De hele stad staat in het teken van de prachtige tentoonstelling waaraan meer dan tien jaar is gewerkt en uitstekend is georganiseerd. De andere grote attractie van de stad is de Sint Jan, een van Nederlands mooiste gotische kathedralen. En natuurlijk werd het opklarende weer aangegrepen om op een – nog wel verwarmd – terras een Brabants biertje te drinken en de dag met Kees, een van mijn vrienden en een geboren en getogen Bosschenaar, met een etentje af te sluiten. De fotoserie van Den Bosch staat op:
Den Haag: een statige, enigszins deftige, maar ook een groene stad. Het doel was het Gemeentemuseum en het ernaast gelegen Fotomuseum. En bij dat mooie weer vanuit het treinstation een lange wandeling er naartoe. Want sinds mijn pensionering, nu al weer bijna twee jaar geleden, was ik eigenlijk niet meer echt in Den Haag geweest, dus dat werd wel weer eens tijd. Die wandeling was eigenlijk al wat ambitieus, nam dus veel tijd in beslag en bovendien bleven we in het museum ook nog veel te lang hangen bij een fototentoonstelling over het Nederlandse boerenleven in de 50’er en 60’er jaren met een prachtige film van ruim een uur daarover. Die film riep herinneringen op uit die periode, inclusief bijbehorend jeugdsentiment, aan logeerpartijen bij een oom en tante op de boerderij in Deurningen. Wát een contrast als je vanuit de donkere filmzaal met de schemerige beelden van het boerenleven 55 jaar later ineens in het felle zonlicht weer in het ‘chique’ Den Haag staat. We lopen door naar de Scheveningse pier, deels in verval, maar ook deels weer in gebruik, zo lijkt het wel. En verbaasd gekeken naar surfers in het koude water, maar gelukkig wel met wet-suites. Die waren er ook nog niet in 1960. Voor een indruk van het boerenleven én Den Haag kijk ook op:
Rotterdam: hoofdstad van de architectuur in Nederland. Ik verzin dit ter plekke en anderen zullen daar ongetwijfeld andere ideeën over hebben. Feit is wel dat een groot deel van de binnenstad in de oorlog is verwoest en men van nul af moest beginnen om er weer wat van te maken. Ik herinner me nog vaag de ‘architectuur’ rond het Centraal Station uit de zestiger jaren. Het waren wat provisorische bouwsels en geen wonder dat de stad toen op dat gebied niet bepaald een hoog imago had. De 70’er en 80’er jaren waren in Nederland sowieso een architecturaal dieptepunt, dus dat hielp Rotterdam ook nog niet echt vooruit. Vanaf de 90’er jaren keerde het tij. Er kwam meer belangstelling voor de kwaliteit van de openbare ruimte en toen konden ze in Rotterdam helemaal losgaan. Toen ik nog werkte kwam ik er geregeld, maar de laatste jaren heb ik deze stad een beetje uit het oog verloren. Tijd dus voor weer eens een bezoekje.
Hoofddoel van vandaag was een bezoekje met René, nota bene op zijn 66e verjaardag, aan het fotografiemuseum, naar aanleiding van eerdere recensies daarvan in de Volkskrant. Maar het fotograferen en het bekijken van de stad zelf waren eigenlijk minstens zo mooie hoofddoelen. Wat heeft Rotterdam alleen al in de laatste jaren een metamorfose ondergaan…!!! Voor gedurfde architectuur moet je echt hier zijn: de kop van Zuid, het gebied rond het Centraal Station, de nieuwe Markthallen en natuurlijk het station zelf, dat inmiddels het mooiste station van Nederland is. Dat laatste verzin ik dan niet zelf, want dat idee wordt breed gedeeld in heel Nederland, ook buiten Rotterdam dus. Een foto-impressie van het hedendaagse Rotterdam staat op:
Dagboek van een camera 