Almere is een van de snelst groeiende steden van Nederland. De vroegere Zuiderzee, later IJsselmeer, werd rond 1970 drooggelegd en in 1977 kwamen de eerste bewoners, die nog jarenlang hebben moeten wonen tussen bouwterreinen, zandvlaktes en modderpoelen, zonder al te veel groen. En voorzover er toen al groen was, was het niet meer dan een verzameling korte sprietjes, die nog jaren nodig zouden hebben om er een beetje van te kunnen genieten. De eerste bewoners werden toen pioniers genoemd. Een terechte benaming, want je moest toen wel heel veel geduld en een heel optimistische en vooruitziende blik hebben om de sprong naar Almere te maken.
Maar nu zijn we 45 jaar verder en inmiddels wonen er 220.000 mensen en is Almere de achtste stad van Nederland. De stad ligt helemaal beneden zeeniveau, en aanvankelijk was het de bedoeling om de stad uit meerdere kernen te laten bestaan. Daar is men op teruggekomen, en er is nu een duidelijk centrum ontstaan dat inmiddels een grootstedelijke allure zou hebben gekregen. Dat stond tenminste in een promotieberichtje over de stad. In datzelfde berichtje werd een stadswandeling gepresenteerd, en dat was voor mij aanleiding om er met de camera eens een kijkje te nemen. Zoiets moet je eigenlijk in de zomer doen, want op zo’n koude decemberdag ligt zo’n stad er toch wat minder prettig bij. Hoe dan ook, het is toch een vrij compact centrum geworden, goed bereikbaar vanaf het hoofdstation met gevarieerde architectuur en gebruik van mooie materialen en kleuren. En mooi gelegen aan een binnenmeer met strand-allure, dat er inderdaad in de zomer wat aantrekkelijker uit moet zien. Dan maar weer eens gaan kijken. Deze december-impressie staat op:
Dagboek van een camera 
Dit is op Dagboek van een camera herblogd.
LikeLike