In afwachting van de lange vliegreis van volgende week en de verplichte (hopelijk negatieve) coronatest maximaal 24 uur voor vertrek, zitten we nu in een soort vrijwillige quarantaine. Want omikron heb je zo..! Dat betekent veel binnen zitten en proberen je thuis te vermaken. Het theatertje, dat zich dinsdag voor ons keukenraam afspeelde was dan ook een onverwacht kadootje: het opbouwen van een bouwkraan een stukje verderop. Die kraan zal worden gebruikt bij de bouw van 34 studentenwoningen aan de Prins Hendrikkade. Een bouwkraan is op zich niks bijzonders, want ze staan bij bosjes in de stad. Soms staat zo’n ding er ineens en dan vraag je je af hoe die er is gekomen. Want nog nooit had ik het opbouwen ervan gezien.
Tot vandaag, toen het hele tafereel zich voor ons keukenraam ontrolde. Met een hoogwerker werden de onderdelen aangebracht: eerst een horizontaal deel, later de katrol en het tweede horizontale stuk. Tenslotte de contragewichten. Boven geholpen door drie man, ongetwijfeld zonder hoogtevrees en ongetwijfeld ook goed gezekerd. Ik kreeg vooral groot ontzag toen op het laatst nog iemand helemaal naar het uiteinde kroop om nog even een kabel over een katrol heen te leggen. Lesje bouwkraan opbouwen, weer eens wat anders. Kon het dus niet laten om er een fotoserie van te maken. De kwaliteit is niet wat ik graag zou willen, maar vanuit het keukenraam sterk inzoomen bij donker en grijs weer is nou eenmaal geen ideale combinatie. Vergeet dus even de kwaliteit, maar kijk naar de circus-acts op:
Dagboek van een camera 