Rotterdam: hoofdstad van de architectuur in Nederland. Ik verzin dit ter plekke en anderen zullen daar ongetwijfeld andere ideeën over hebben. Feit is wel dat een groot deel van de binnenstad in de oorlog is verwoest en men van nul af moest beginnen om er weer wat van te maken. Ik herinner me nog vaag de ‘architectuur’ rond het Centraal Station uit de zestiger jaren. Het waren wat provisorische bouwsels en geen wonder dat de stad toen op dat gebied niet bepaald een hoog imago had. De 70’er en 80’er jaren waren in Nederland sowieso een architecturaal dieptepunt, dus dat hielp Rotterdam ook nog niet echt vooruit. Vanaf de 90’er jaren keerde het tij. Er kwam meer belangstelling voor de kwaliteit van de openbare ruimte en toen konden ze in Rotterdam helemaal losgaan. Toen ik nog werkte kwam ik er geregeld, maar de laatste jaren heb ik deze stad een beetje uit het oog verloren. Tijd dus voor weer eens een bezoekje.
Hoofddoel van vandaag was een bezoekje met René, nota bene op zijn 66e verjaardag, aan het fotografiemuseum, naar aanleiding van eerdere recensies daarvan in de Volkskrant. Maar het fotograferen en het bekijken van de stad zelf waren eigenlijk minstens zo mooie hoofddoelen. Wat heeft Rotterdam alleen al in de laatste jaren een metamorfose ondergaan…!!! Voor gedurfde architectuur moet je echt hier zijn: de kop van Zuid, het gebied rond het Centraal Station, de nieuwe Markthallen en natuurlijk het station zelf, dat inmiddels het mooiste station van Nederland is. Dat laatste verzin ik dan niet zelf, want dat idee wordt breed gedeeld in heel Nederland, ook buiten Rotterdam dus. Een foto-impressie van het hedendaagse Rotterdam staat op:
Dagboek van een camera 