Donderdag eindelijk eens de toren van de Zuiderkerk beklommen. Geen spectaculaire hoogte, maar hoog genoeg om de directe woonomgeving eens in een heel ander perspectief te bekijken. Helaas moest dat bekijken onderdeel zijn van een rondleiding in een Spaans toeristengroepje. Heel wat tijd ging dus verloren aan een uiteenzetting in het Engels over – hoe interessant ook – de geschiedenis van de kerk in ‘nota bene’ de tachtigjarige oorlog. Óns ging het natuurlijk over het fotomomentje boven, waarvoor zegge en schrijve vijf minuten was uitgetrokken, hoewel we er nog wel een paar minuten bij konden smokkelen. Maar de eerste paar minuten van dat fotomomentje gingen al op aan een oriëntatie.
Hoe anders is de kijk op de stad van bovenaf..! Zelfs markante punten, waar je bijna dagelijks langs loopt, konden we niet meteen vinden. En dan is het verrassend hoe die markante punten zich onderling ruimtelijk blijken te verhouden. Het kromlijnige stratenpatroon in de buurt blijkt dan een heel ander idee van de geografische werkelijkheid in je hoofd te hebben gezet. Tenminste als je nog nooit op de Zuiderkerktoren hebt gestaan. Hoewel je natuurlijk ook gewoon een kaart kunt pakken en je dan de werkelijkheid óók kunt zien. Maar vanaf de toren is het perspectief toch weer anders dan vanaf een kaart. Zelfs het achteraf bekijken van de foto’s leverde nog heel wat puzzelwerk op, want er stonden ineens dingen op, die we nog nooit hadden gezien. Toch dan maar eens later in de buurt rondlopen en kijken of we die dingen nog eens terug kunnen vinden. Leerzame minuten dus en het verrassende ruimtelijke puzzeltje is te vinden op:
Dagboek van een camera 