Zondag zoeken we andermaal het industriële kerkhof van het voormalige Cockerill Sambre op. Nu aan de zuidkant van de rivier, waardoor het zonlicht wat gunstiger is voor de foto’s, hoewel ik het nu met een minder geschikte lens moet doen of dan desnoods maar mijn mobieltje gebruiken. Ondanks de deplorabele staat van dit alles, zou het gebied zich ook hier kunnen herstellen. Tenminste als het gaat zoals in andere (voormalige) Europese voorbeelden. Het Ruhrgebied heeft zijn verleden al lang achter zich gelaten en heeft het overblijvende industriële erfgoed netjes gerestaureerd, er hekken omheen gezet, verpakt als toeristische attractie en er een museum van gemaakt. Luik en Lille ondergaan nu ook al een duidelijke opleving, maar danken dit mede aan hun geografische ligging aan de kruispunten van belangrijke verkeerscorridors. Charleroi ligt geografisch eigenlijk nog nergens en heeft duidelijk meer moeite om uit het dal te komen. Want wie ruimt hiér de rommel op en wie betaalt voor de sanering van de ongetwijfeld zwaar vervuilde grond? Waarbij het Vlaams Gewest wellicht de neiging heeft de andere kant op te kijken.
Maar heel langzaam wordt ook hier de rommel toch opgeruimd. Tenminste dat idee krijg je als je ziet hoe grote grijpers het schroot in vrachtschepen laden. En als de grond eenmaal is gesaneerd komt er naar mijn idee ruimte voor een hele nieuwe stad. Of misschien wel een natuurgebied aan de Sambre. Genoeg voer voor planologen en andere adviseurs die ervoor hebben doorgeleerd. En ook in de stad zie je hier en daar tekenen van herstel. Als je goed kijkt heeft de stad al wel een aantal prachtige monumenten (gehad), die alleen nog een renovatieslag behoeven. En een blinde muur beschilderen met street art is meteen ook al een heel ander gezicht. Her en der worden straten en pleinen aangepakt. Er staat een nieuw appartementencomplex in de vorm van de vroegere koeltoren, zodat toch een stukje erfgoed in de stad zichtbaar wordt. En het plein voor het treinstation Charleroi-Sud is al halverwege een complete metamorfose. Je zou zeggen dat het dieptepunt is gepasseerd. Beoordeel zelf maar op:
Dagboek van een camera 