Toen ik nog werkte kwam ik geregeld in Brussel. Maar sinds ik ambteloos burger ben, ben ik er, behalve er met de auto langs gereden op weg naar verdere oorden, nooit meer geweest. Tot afgelopen donderdag, toen ik mijn vroegere Schiphol-collega Joop opzocht. Ik had hem al jaren niet meer gezien en hij bleek in Brussel te wonen. Meteen al bij het verlaten van station Brussel-Noord viel me op hoe de stad is veranderd in de laatste zeven jaar. Dat station, in mijn herinnering een no-go area met een grauwe uitstraling, was onherkenbaar veranderd in mooie perrons, een fraaie stationshal en een voorname uitgang naar een ook onherkenbaar stadsdeel. Wolkenkrabbers zetten hier de toon en ze zijn er ook nog lang niet uitgebouwd. Joop woont in een van die gebouwen op de 40e verdieping, en vanaf die hoogte bekijk je de stad toch net weer wat anders dan vanaf het maaiveld.
De woonwijk ligt iets ten westen van het station, aan de rand van het gebied ‘Tour en Taxis’. Een wat verwarrende naam, omdat ik – toen ik de naam voor het eerst hoorde – dacht dat het hier om het organiseren van vervoer zou gaan. In werkelijkheid is het een vroeger industrieel terrein rond het voormalige Gare Maritime. Een enorm gebied, duidelijk in transitie. Het leuke ervan is dat je niet alleen de delen ziet die al af zijn, maar ook nog de oude vervallen delen die ooit nog wat moeten worden. Vooral het enorme Koninklijke Pakhuis is fraai gerestaureerd en is nu het thuis van allerlei activiteiten en evenementen. Het werd een gezellige dag, veel bijpraten bij Belgische biertjes over niet alleen het vroeger, maar ook over het nu. Ik moest mijn best doen om me ook nog te bedenken dat ik een fotoserie wilde maken. Want tenslotte kom je niet elke dag in Brussel. Die serie staat op:
Dagboek van een camera 