Brabant: elke keer als ik er kom, blijkt dat er toch nog wel een ruim stuk van mijn hart voor die provincie is overgebleven. Ondanks dat ik er al 45 jaar weg ben. Vooral op zo’n mooie dag als woensdag, toen ik in Den Bosch op bezoek was bij Kees, met wie ik al minstens zo’n lange vriendschap onderhoud. Het leek wel of heel de stad was neergestreken op de terrassen. De stad ademt één en al gemoedelijkheid, vooral als ik dan ook nog overal de kreet ‘houdoe’ hoor als mensen, al is het nog zo kortstondig, afscheid van elkaar nemen. Ja…., ik hoor de tegenwerpingen al: “zo heel gemoedelijk is het daar nou ook weer niet, als je in aanmerking neemt dat diezelfde provincie inmiddels het epicentrum van de drugscriminaliteit is geworden”. Klopt, maar dat is hoofdzakelijk ondergronds en niets weerhoudt me ervan om toch maar van die bovengrondse gemoedelijkheid te genieten. Behalve lunchen op een van die terrassen, maken we een wandeling door de stad. Langs de Binnendieze bijvoorbeeld, een klein ondergronds riviertje, dat de stad nog eens fraai accentueert.
Totdat we aankwamen bij de Parade, wat mij betreft eigenlijk een van de mooiere pleinen van Nederland. Maar de kastanjebomen daar leden al jaren aan een of andere ziekte en zijn nu uiteindelijk allemaal gerooid. Wat overblijft zijn een aantal ronde gaten, gevuld met verse aarde, waar ooit weer nieuwe bomen moeten komen. Tot overmaat van ramp wordt nu ook het theater aan dat plein gesloopt en in plaats daarvan staan nu een paar lelijke bouwketen. Wat rest van het plein is een onafzienbare lege vlakte, onherkenbaar veranderd. Alleen de Sint-Jan staat daar nog mooi, maar nu wel eenzaam te zijn, hoewel de kerk gezelschap heeft gekregen van een aantal terrassen, die daar tegen de gevel zijn aangeplakt, zo lijkt het wel. Om aan te geven dat het plein nog niet helemáál dood is. Maar binnen in de kathedraal is al jarenlang alles hetzelfde. Het is er rustig en sereen en ademt de sfeer van het Brabants katholicisme. Misschien ook niet altijd zo gemoedelijk, maar het is wél jeugdsentiment, zullen we maar zeggen. Er is ook een fotoserie gekomen, die staat op:
Dagboek van een camera 