Een héél mooi voorbeeld van industrieel erfgoed is Sugar City, in Halfweg, halverwege Amsterdam en Haarlem. Daar heeft zo’n 130 jaar een suikerfabriek gestaan, mooi aan het water, zodat de suikerbieten uit het hele land per schip konden worden aangevoerd. Het ging daar zó goed dat er in de 60’er jaren twee grote suikersilo’s bijgekomen zijn. Maar in de 90’er jaren is de fabriek toch gesloten. De silo’s zijn nu omgebouwd tot een iconisch kantorencomplex en het leuke van het geheel is dat de fabrieken in hun oude glorie zijn blijven staan en daar heel elegant staan weg te roesten. Ik vind de combinatie van wegroestende en gerenoveerde bouwsels heel fotogeniek, maar vraag me toch af of dat roest ook ooit niet nog eens wordt aangepakt.
Het complex staat pal naast het nieuwe treinstation Halfweg-Zwanenburg. Op weg naar Zandvoort er vaak met de trein langs gekomen, gestopt zelfs, maar het station zelf nooit een blik waardig gekeurd. Vandaag dus wel, want ik was er met René op de fiets en dat betekent pensionado-tempo. Daardoor alle tijd om ook het station te bekijken. Het ziet er strak-modern uit, en zijn felle kleuren in het zonlicht en de ligging naast Sugar City met de in de verte de opdoemende duinen maken het station tot een fotogeniek geheel. En het weer werkte daarbij ook mee, want anders hadden we dat fietstochtje natuurlijk ook niet gemaakt.
Spaarnwoude was het volgende doel van de fietstocht, maar dat bleek toch wat ambitieus ver weg, dus dat is dan maar iets voor de volgende keer. Vanaf Halfweg richting Spaarnwoude was het vooral polderland. Altijd veel vogels, ook een groepje lepelaars en zelfs een verdwaalde schildpad. En de vele vliegtuigen hier waren natuurlijk ook nog steeds interessante dingen, want die afwijking, opgelopen tijdens mijn werkzame leven, heb ik eigenlijk nooit helemaal kunnen afleren. Terug ging het door het westelijk havengebied. Wat betreft natuurschoon troosteloos, maar zelfs hier doen ze moeite om die grote olietanks nog een beetje op te fleuren. De fotoserie van wat onderweg allemaal was te zien staat op:
Dagboek van een camera 