Zandvoort, the day after. Of eigenlijk three days after. Van de Formule-1 is weinig meer te merken. Behalve op het treinstation, dat er een extra perron had bijgekregen. En behalve de expositie van (niet bepaald race-) auto’s op de boulevard. Maar daar kwamen we niet voor. We kwamen voor het strand. Op 8 september, naar ik vanochtend hoorde, op de warmste dag sinds eind juni. Dat zegt genoeg over de zomer van 2021, lijkt me zo. Het was meteen onze beste stranddag van het hele seizoen, feestelijk afgesloten op onze favoriete uithangplek Fosfor met een uitgebreid etentje in de nog warme avond. Alleen ontzettend jammer dat ik mijn camera niet bij me had. Want er was, behalve die auto’s wel het nodige aan fauna te zien op het strand.
Maar dan is er altijd nog het mobieltje, waar vrijwel de hele wereldbevolking mee schijnt te fotograferen. Dus dat moest ik ook kunnen. Meteen dus maar een fotografisch experiment. Kijken of je ermee kunt wat je met een echte camera kan. Sommige foto’s zijn best aardig, maar je moet uitkijken met inzoomen en uitvergroten. Dan wordt het al snel beneden de maat. Zorgen dus dat je met de neus op het te fotograferen object staat, tenzij het echt de bedoeling is om landschapsfoto’s te maken. En halverwege de dag was ook de batterij van het mobieltje ineens leeg en moest het fotografische experiment vroegtijdig ophouden. Volgende keer toch maar weer de echte camera meenemen. Al met al is er geen onaardige serie gekomen, al was het maar als herinnering aan deze toch wel bijzondere dag. Kijk zelf maar op:
Dagboek van een camera 