Met Marcel een paar dagen naar Kopenhagen geweest. Dat is dit jaar de stad waar de jaarlijkse Eurogames worden gehouden. Een soort Gay Games, maar dan alleen voor Europeanen. En voor gays natuurlijk. Hij ging erheen voor het zwemmen. Ik wilde me nog voor de 10 kilometer hardlopen inschrijven, maar had me te laat aangemeld. Hoe moeilijk kan het toch zijn om alsnog één extra loper mee te laten doen, nota bene tegen een niet onaanzienlijk bedrag. Maar bij nader inzien niet getreurd trouwens, want de regen viel de eerste dagen met bakken uit de hemel. Kopenhagen, laat staan Denemarken, is voor mij nog een terra incognita. Ik was er heel lang geleden eens voor mijn werk, maar kan me er vrijwel niets meer van herinneren. Kopenhagen is wat betreft omvang vergelijkbaar met Amsterdam en wat betreft eerste aanblik vergelijkbaar met een naoorlogse Duitse stad. Een zesje dus. Maar na wat rondlopen blijkt er toch een heel fraaie binnenstad te zijn met gezellige pleintjes en volle terrassen. Door het slechte weer wel met verwarming en dekentjes, maar die Denen malen daar blijkbaar niet om.
We zitten in een hotel vlakbij het centrale ‘Rådhuspladsen’. Ik heb niet doorgeleerd in het Deens, maar het zou zomaar Raadhuisplein kunnen betekenen. Een prachtig raadhuis, dat wel, maar het plein zelf is niet echt bijzonder. Behalve dan dat het ook het centrum is van de Eurogames activiteiten en vooral festiviteiten. Want de hele stad gonst van de vrolijkheid en regenboogkleuren. Dat Raadhuisplein is ook een ideaal uitgangspunt om de stad verder te verkennen, want alle bussen en metro’s stoppen hier. Heel makkelijk voor de dagelijkse gang naar het zwembad, ergens in een buitenwijk. Daar trof ik weer de bekende gezichten die je vaker ziet op die toernooien en die me het gevoel geven inmiddels zelf ook tot het meubilair te zijn gaan behoren. Hoe Kopenhagen er op de eerste dagen uitzag staat op:
Dagboek van een camera 