Wijdemeren: zo heet de gemeente aan de oostkant van de A-2, in de driehoek tussen Amsterdam, Utrecht en het Gooi. Aan de kaart te zien, krijg je de indruk dat de gemeente meer uit water dan uit land bestaat. Ik ben er nog nooit echt goed geweest, dus heb eigenlijk ook niet echt een binding met het gebied. Tot donderdag, toen we er maar eens een kijkje zijn gaan nemen. Want in de lock-down mag er dan misschien van alles niét, er mag toch ook nog heel veel wél. En dus ook dingen die je zonder lock-down misschien nooit zou hebben gedaan. Zo kom je dus nog eens ergens. Vanuit Amsterdam ben je er met de auto in een kwartiertje. In Ankeveen bijvoorbeeld, aan de rand van de Ankeveense Plassen. Bekend van de grote schaatstochten die hier gehouden worden, als er goed ijs ligt tenminste. In het dorp eventjes van de weg af en ineens is het stil en gaat de natuur zijn gang. In april zou die natuur al een flink stuk uit moeten lopen, maar dit voorjaar is koud en het loopt dan allemaal ook een beetje achter.
De schoonheid is er niet minder om. Want je kunt over smalle dijkpaden eigenlijk helemaal het meer oplopen en dan wijst niets er nog op dat je hier midden in de Randstad bent. Als je tenminste die nieuwe spoorbrug over het hoofd ziet, die een aantal jaren geleden over de A-1 is aangelegd. Je kan een hele ronde door het meer lopen, maar dat zou met ons foto-tempo de hele middag in beslag gaan nemen. En dan zouden we de Loosdrechtse Plassen niet hebben kunnen zien. Ook daar kan je over dijkpaden op meerdere plaatsen het meer over. Die zijn een stuk breder dan in Ankeveen en je kan er dus met de auto over. Hier huist dus de happy few met een hoog BN-gehalte uit het Gooi. Aan weerskanten de villa’s en jachthavens en hier kun je dus aan elkaar echt laten zien hoe warmpjes je er bij zit. Maar ook zonder al deze uitbundigheid is er veel moois te zien. Oud-Loosdrecht bijvoorbeeld met zijn kasteel Sypesteyn. Nu een museum, helaas dicht, maar met een fraaie tuin, oude bomen en met mos overgroeide beelden. En onderweg ook nog een van de vele – sommige ook sterk verwaarloosde – forten van de ‘Stelling van Amsterdam’. Ondanks het sombere en vooral koude weer is er toch nog een foto-serie gekomen, te vinden op:
Dagboek van een camera 