Er moeten in de komende tien jaar nog eens één miljoen woningen worden gebouwd. Inmiddels wordt er door onze planologen, ondanks het jarenlange taboe, langzaam aan het Groene Hart geknabbeld en komen daar her en der toch nieuwe woonwijken. Tot afgrijzen van de bestaande bewoners, maar tot grote vreugde van de mensen die na jaren wachten eindelijk een eigen onderkomen hebben. Het Groene Hart mag dan nog wel een mooi open landschap zijn, maar de vraag is of het ook nog echt ‘groen’ is, als je naar de biodiversiteit gaat kijken. Maar ook Amsterdam doet zijn best om zijn steentje bij te dragen aan dat miljoen. Nog niet eens zozeer om aan de randen weer nieuwe slaapsteden te bouwen, maar vooral binnen de Ring en zelfs in het centrum wordt veel gebouwd. Op de ‘Oostelijke Eilanden’ bijvoorbeeld, voormalige industriegebieden en in de laatste jaren al aardig volgebouwd. Oostenburg, dicht tegen het centrum aan, is een gebiedje dat nú onderhanden wordt genomen. Twee jaar geleden nog een verlaten en ontoegankelijk industrieterrein, waar je niks te zoeken had, behalve dingen die het daglicht niet konden verdragen.
Nu een mix van industrieel erfgoed, bouwterrein en half afgemaakte complexen en straks weer een glanzende nieuwbouwwijk. Heel fraai in die mix vond ik nog wel de ‘van Gendt-hallen’. Nog niet gesloopt, dus ik vraag me af of de architectuur ervan nog terug zal komen in de nieuwe woonwijk, als herinnering aan dat wat er ooit was. Want het moet natuurlijk wel efficiënt. Bouwen is hier al lang niet meer het op elkaar metselen van steentjes, maar eerder het in elkaar schroeven van hele gevels, die ergens anders machinaal worden gefabriceerd. Het ‘huisje-met-een-tuintje’, waar Nederlanders zo dol op schijnen te zijn, kan je hier ook vergeten. Een balkon met wat zon is wel het maximum wat je kunt verwachten. En je auto voor de deur zetten kan vaak al helemáál niet. Toch gaan de nieuwe huizen hier als warme broodjes weg tegen prijzen die je in het Groene Hart niet tegenkomt. Dus zo héél erg zal het wonen hier nou ook weer niet zijn. En zo zijn er binnen de Ring nog talloze ‘gebiedjes’ die nog volgebouwd kunnen worden, en ook volgebouwd gáán worden. Tenminste als je naar al die bouwkranen kijkt in de buurt. Het wordt hier ooit nog eens een echte stad. Een fotoserie van het Oostenburg van nu, en van wat er onderweg nog meer viel te zien was, staat op:
Dagboek van een camera 