We hadden maar liefst één volle dag extra ingeruimd voor Genua. Voor een stad van dat kaliber is dat natuurlijk veel te weinig. Genua is – wat mij betreft – dan ook ondergewaardeerd. De meeste Italië-gangers gaan naar Rome, Florence of Venetië en als er nog wat tijd over is naar Napels. Maar over Genua hoor je niemand, behalve als ze er met de boot zijn vertrokken naar meer zuidelijke bestemmingen. Toch is dit een van de mooiere Italiaanse steden en lijkt – voor wat betreft sfeer en natuurlijke ligging – nog wel het meest op Napels. We hebben geluk met het hotel. We hadden geboekt in een ‘gewoon’ hotel, maar om onduidelijke reden werden we omgeboekt, zonder extra kosten, naar het wat meer deftige lid van dezelfde hotelfamilie: het ‘Savoy-hotel’, honderd meter verderop. Klinkt sjiek en dat wás het ook. We hadden de autosleutels afgegeven bij de receptionist, die wel een plaatsje voor de auto wist. Binnen veel marmer en grote kamers met uitzicht op een blinde muur zonder uitzicht, dat dan wel weer.
Maar ontbijten en eventueel wat drinken doe je natuurlijk niet op je kamer, maar op het dakterras, op de zevende verdieping. Precies hoog genoeg om de haven en de zee te zien, recht tegenover het hotel. Daar blijkt dat Genua er toch wel toe doet. Niet alleen veel vrachtboten, maar ook alle ferries plus nog de nodige cruise-schepen vetrekken hier vanaf het monumentale Stazione Marittima. Foto’s maken daarvan mocht alleen niet volgens een bewakende dame, die in ons een groot gevaar meende te zien. Er liep in de stad sowieso veel zwaarbewapende politie rond, maar het leek ons beter om maar net te doen alsof je dat niet ziet. Beter om je te richten op al het moois dat de stad te bieden heeft.
Het leven in de stad speelt zich op meerdere verdiepingen af. Het verkeer loopt op twee niveaus en tussendoor is er nog een spoorlijn plus nog allerlei kleinere steegjes, tunneltjes en bruggetjes voor voetgangers. Voor de automobilist, die hier de weg niet weet, een hele uitdaging dus. Achter het hotel liep het omhoog via kleine steile straatjes. De eerste avond was het meteen raak: een lekkere pasta met een glaasje wijn op zo’n klein pleintje tussen die steegjes. De oude stad zie je op een verhoogd soort landtong in het oosten liggen. Dat is het doel van de dag: slenterend langs straatjes, pleintjes en monumentale kerken naar de oude stad. De beste manier om veel te zien en voor de rest gaat alles vanzelf. Mondkapjes zijn hier de norm en zelfs op straat zie je ze veel. Je komt geen winkel of andere openbare gelegenheid binnen zonder zo’n mondkapje. Er wordt uitdrukkelijk op toegezien dat je dan ook je neus bedekt. Herhaaldelijk werd bij binnenkomst in een gelegenheid met zo’n apparaatje de temperatuur gemeten en ook heb ik op een terras meerdere keren mijn naam en telefoonnummer moeten achterlaten. Tot nu toe ben ik gelukkig nog niet gebeld. De camera heeft overuren gemaakt en een selectie is te vinden op:
Dagboek van een camera 