De bedoeling was een bezoekje (met fotoserie) aan Medemblik. Weliswaar ooit daar geweest, maar erg lang geleden en dus wat weggezakt in de herinnering. Dat bezoekje vandaag is dan uiteindelijk wel gelukt, maar Medemblik kwam er toch weer wat bekaaid vanaf. Dat kwam omdat onderweg – zoals wel vaker gebeurt – weer veel te zien was. Edam bijvoorbeeld, katholiek bolwerk met een te grote kerk voor dat kleine dorp. Helaas gesloten en dus niet te bezichtigen. Wel een fraai kerkhof gedrapeerd rond de kerk. Ik kan op dat soort plekken lang ronddwalen, terwijl ik kijk naar de lange of soms ook korte levens die deze mensen hebben gehad. En me daarbij met behulp van hun leeftijden en aangebrachte foto’s een voorstelling probeer te maken van de familieverhalen erachter. Het dorp is wereldberoemd om zijn kaas, maar staat wat betreft toeristen toch wel wat in de schaduw van Volendam.
Maar – behalve wij uit Amsterdam – waren er nu helemaal geen toeristen en dan krijg je een indruk hoe het stadje er ooit bij lag vóór het tijdperk van het massatoerisme. Verderop langs de IJsselmeerkust, tussen Edam en Hoorn, met de skyline van Almere als achtergrond, wordt een enorm project uitgevoerd, dat eigenlijk nauwelijks bekend is. Althans niet bij mij, maar het kan zijn dat ik iets heb gemist. Er wordt tientallen meters verderop in het water een tweede dijk aangelegd, die kennelijk een extra bescherming van het land moet opleveren. Het stuk ertussen wordt opgespoten en ter hoogte van Hoorn komt er daardoor een brede extra strandstrook. Dan uiteindelijk alweer aan het eind van de middag was er Medemblik. Ooit was daar een stoomtrein naar Enkhuizen, die in betere tijden in de zomer nog als toeristentreintje in leven werd gehouden. Nu ligt het er verlaten bij, evenals de rest van Medemblik. De helft van het pittoreske stadje wordt gedomineerd door drie uit de kluiten gewassen jachthavens, die allemaal samenkomen op één punt. Op datzelfde punt is ook de horeca samengeklonterd, die nu met dichte deuren en opgestapelde stoelen voor de deur een uitgestorven indruk maakt. Maar het fotoserietje is er toch gekomen en staat op:
Dagboek van een camera 