De ‘intelligente lock-down’ duurt nu acht weken, maar geleidelijk aan wordt mijn actieradius groter. Ik heb ontdekt dat het ‘Waterland’, zoals het polderlandschap boven Amsterdam wordt aangeduid, zich goed leent voor fietstochtjes. Niet alleen landschappelijk, want dat wist ik al, maar ook – en vooral – voor wat betreft drukte. Ik ben nog steeds voorzichtig en de laatste tijd kijk ik ook naar de cijfers die het RIVM elke dag naar buiten brengt. Dan blijkt dat het aantal besmettingen in mijn leeftijdscategorie minder stijgt dan dat aantal voor jongeren. Dat zou dus kunnen kloppen, want ik doe niet mee aan die samenscholingen in allerlei parken en heb al helemaal geen voorkeur voor bouwmarkten, winkelcentra of meubelboulevards, want anders was ik weer in mensenmassa’s terecht gekomen met dito risico’s. Mensenmassa’s die in dat polderland goed te ontwijken zijn.
Op mijn tochtjes passeer ik eerst altijd de bouwput waar nu een knots van een hoofdkantoor van Booking.com wordt neergezet. Nu onderwerp van nationale hoon, maar wel heel fotogeniek met zijn zes felrode bouwkranen, die elegant combineren met de kleur van het steigerdoek en bovendien erg mooi afsteken tegen de streeploze blauwe lucht. Ondanks de hoon gaat de bouw gewoon door en halverwege 2021 staat hier het glanzende kantoor van een van de boegbeelden van de platformeconomie. Hoewel je nog maar moet afwachten wanneer men echt weer zin krijgt om hotels te gaan boeken. En zonder die strepen in de lucht heeft het boegbeeld ook niet veel te doen.
Op die tochtjes moet ik ook altijd de veerpont over het IJ gebruiken. Ik mijd de drukke pont naar de Buiksloterweg. In plaats daarvan neem ik de meer rustige pont naar het IJplein, en iedereen is zich daar goed bewust van de afstand die men in acht moet nemen. Ondanks dat ik die pont regelmatig neem, heb ik daar nog steeds elke keer het gevoel van een heel kort vakantietripje zodra de boot afmeert. En bij het aanmeren is het mini-vakantietje alweer voorbij. En daar houdt ook de Randstad plotseling op en ontvouwt zich ineens de wereld van het vlakke polderland, met vogels, koolzaad en boterbloemen. In dit jaargetijde op zijn mooist. Er mag dan van alles aan de hand zijn in de wereld, op de natuur kan je blijven rekenen. Het fraaie weer doet de rest en het gebied laat zich mooi zien op:
Dagboek van een camera 