Na twee weken regen werd het ineens mooi weer en zouden we maar weer eens een fotosafari maken. De bedoeling was deze keer om nog eens naar de Houthavens te gaan. Daar waren we een jaar geleden ook al geweest, maar we waren benieuwd hoe die wijk in aanbouw er nu bij ligt. Bovendien zouden we deze keer – ook al door het mooie weer – er helemaal naartoe lopen. Want je weet nooit wat er onderweg nog te zien is. Eigenlijk is dat vragen om het risico dat je de beoogde eindbestemming nooit haalt. En dat gebeurde dus ook. Het begon al bij de Zuiderkerk en de Geldersekade. Daar waren de waterspiegels en het fraaie licht zó mooi dat we er veel te lang zijn blijven hangen. En dan, verderop, het nieuwe Paleis van Justitie aan het water. Vaak langs gekomen, met de auto nog wel, maar nooit er een kijkje genomen. Deze keer dus wel, me verbazend over de vormgeving en architectuur van dat gebouwencomplex. Hoe anders wordt er nu gebouwd dan in die treurige 80’er jaren….!
Uiteindelijk hebben we de Houthavens nog wel gehaald, maar toen begon het al te schemeren. Aan de waterkant is een knots van een hotel gebouwd. Zonder al te veel klandizie nog, zo te zien, maar je kan je zo voorstellen hoe je daar over tien, twintig jaar uitkijkt over het huidige NDSM-terrein, dat dan ongetwijfeld zal zijn volgebouwd met wolkenkrabbers. Maar het toetje van de dag was nog wel het voormalige REM-eiland. Dat lag in 1964 in de Noordzee en vandaar werden toen de eerste commerciële TV-uitzendingen verzorgd onder de naam ‘TV-Noordzee’. Nu als restaurant aangemeerd aan de Houthavens en vandaar konden we in het schemer nog over het IJ uitkijken. Bij mooi daglicht beslist nog maar eens terugkomen dus. En misschien er wel een hapje eten. De foto’s van vandaag staan op:
Dagboek van een camera 