De Eurogames in Rome: het is een homovriendelijk sporttoernooi, maar in Rome wordt het toch een beetje weggestopt. In de stad blijkt niemand ervan te weten. Het zwemtoernooi, waar Marcel aan deelnam, is verbannen naar Ostia, de meest treurige plek van Italië, hoewel de accommodatie daar er nog wel gunstig bij afstak. Het loopevenement was weliswaar in het centrum van Rome, maar was zonder enig uiterlijk regenboog-vlagvertoon, dan wel andere uiterlijkheden waaruit zou moeten blijken dat het om een homovriendelijk evenement zou gaan. Dat was bepaald anders vorig jaar tijdens de gay-games in Parijs, toen de hele stad vol regenboogvlaggen hing. En in Amsterdam praten ze nu nóg na over de geweldige gay-games van 1998. Italië is dus nog niet echt uit de kast en dat bevestigt dat het wat dat betreft toch nog een conservatief land is. Dat gezegd zijnde werd het een heel gezellig zwemtoernooi. Want de gezelligheid staat toch altijd voorop. Ook de verwachte chaos bleef uit en ondanks de rommelige (misschien wel typisch Italiaanse) organisatie kwam alles op zijn pootjes terecht. Nederland was met tientallen deelnemers goed vertegenwoordigd, met de clubs uit Den Haag, Utrecht, Groningen en Amsterdam. Italië had zegge en schrijve drie zwemmers afgevaardigd. Zaterdag was het loopevenement van tien kilometer, waar ik aan deel mocht nemen: de Roma Rights Run. Al om 8 uur in de ochtend, zodat we de hitte voor bleven. En waar kan je zo’n loop beter beginnen en eindigen dan op het Circus Maximus, de moeder van alle renbanen. En het werd een monumentale loop, het was zelfs ‘kicken’ om langs de belangrijkste monumenten van de stad te lopen: Colosseum, Vittorio Emanuelle, Forum Romanum en Circo Massimo. Ooit heb ik op school geleerd dat Rome op zeven heuvelen is gebouwd. Die wetenschap was wat weggezakt, maar zaterdag werd ik er weer eens pijnlijk aan herinnerd. Verder bestond het wegdek voor een deel uit kasseien, ook niet echt ideaal. Maar ondanks de heuvels, het wegdek en de warmte was ik tevreden, niet alleen over mijn tijd, maar nog wel het meest over het decor van de loop, die me dus nog lang zal heugen. Zoals gebruikelijk zijn alle foto’s door mijzelf gemaakt, behalve zes stuks tijdens de loop, die door de organisatie, met gevoel voor achtergrond, zijn verzorgd, waarvoor dank. Het geheel staat op:
Dagboek van een camera 