Het eigenlijk doel van de reis was deelname aan de Eurogames in Rome, met een driedaags zwemtoernooi voor Marcel van donderdag tot en met zaterdag en de zg. ‘RomaRightsRun’ van 10 kilometer voor mij op zaterdag. En natuurlijk, als je er dan toch bent, wat extra dagen ingepland om de stad nog maar eens te bekijken. We waren niet de enige, zo te zien. Net als in Amsterdam hebben ze hier ook toeristen, met de rolkoffertjes-parades, levende standbeelden, selfies en de groepen, vooral Aziaten, met hun vlaggetjes op kop. We zitten in een eenvoudige B&B bij Piazza Barberini, met een beetje behelpen met de ruimte. Maar wel heel sjiek aan de voet van de Via Vittorio Veneto, decor van menige Fellini-film, en waar je dus nu voor een godsvermogen je capuccinootje drinkt. Voorlopig doel op de eerste dag slenteren door de stad, met als einddoel het Stazione Termini, waar we eens willen kijken hoe het hier zit met de mogelijkheden van openbaar vervoer. We lopen er op ons dooie gemak met een grote omweg naar toe, kijkend wat zich onderweg voordoet. Wat opvalt is hoe de stad het gevecht aangaat met congestie en vervuiling. Er is nu een nieuwe derde metrolijn, de ‘Linea C’. Maar er is weer een bouwpunt bij het Colosseum, waar zo te zien weer een nieuwe metro moet komen. Tegelijkertijd proberen ze het autoverkeer terug te dringen en ik heb inderdaad de indruk dat er in het centrum minder auto’s zijn dan een jaar of tien geleden. Ze moeten nog wel wat doen aan het vele zwerfafval en met het warme weer, dat er nu weer is, maakt de stad een smoezelige indruk. Bij het Colosseum was er opwinding. Er stond een man op een hoge balustrade, die dingen schreeuwde naar toegestroomd publiek. Ik kon het niet verstaan, maar het leek me zo dat het ging over zijn visie op de gang van zaken in Italië. Maar erger, hij dreigde naar beneden te springen en voerde een kat-en-muis spel uit met politie en brandweer, die beneden al een groot luchtkussen hadden uitgelegd. Hoe het is afgelopen, zullen we niet weten, omdat het naar mijn gevoel té spannend werd en we geen getuige wilden zijn van dingen die zouden kunnen gebeuren. Italië is een prachtig land, maar er zijn ook afgrijselijk lelijke delen. Zoals Ostia bijvoorbeeld, het ‘Rome aan Zee’. Nota bene de plaats waar het zwemtoernooi gaat plaatsvinden en waar we vooraf even gaan kijken waar het zwembad ligt. Best een mooie kust, daar niet van, maar de stranden zijn ingepikt door uitbaters van hotels en strandtenten. Alleen hier en daar een piepklein strookje als openbaar strand, voor wie geen zin heeft in een van die uitbaters. Nee, dan heeft mijn loopevenement op zaterdag een veel voornamere locatie: een route in het centrum rond het Colosseum. Woensdagmiddag zijn alle inschrijfformaliteiten vervuld. De organisatie blijkt een chaos en Marcel is nu aan het proberen voor wat betreft het zwemmen enige administratieve orde in die chaos te brengen. We gaan zien hoe het vanaf donderdag loopt. De foto’s van de afgelopen twee dagen staan op:
Dagboek van een camera 