Er was nog een oud plan om eens foto’s te maken vanaf de Domtoren. Niet zozeer om Utrecht van boven te zien, maar eigenlijk wat enigszins verder weg ligt, zoals bijvoorbeeld Amsterdam. Met de Sigma-600 mm zou dat toch moeten lukken. Het enige vereiste was helder weer en dat was het vrijdag. Weliswaar af en toe regenbuien, maar afgewisseld door strakblauwe luchten, dus het was toch wel een gokje. Je kon alleen in een groep met een rondleiding naar boven. Het was dus meteen een goede oefening geduld, want bij een mooie opklaring met blauwe lucht tussendoor is het toch wel lastig om halverwege de top een lang verhaal aan te moeten horen over het carillon van de toren, dat bovendien uitvoerig in het Engels wordt herhaald, terwijl je maar één ding wilt: verder naar boven nu de lucht nog blauw en dus helder is.
Maar het weer hield zich goed en er was veel te zien. Natuurlijk Amsterdam, weliswaar vaag, maar met de telelens en de nodige toevoeging van contrast was er wel wat van te maken. Ook Almere was te zien. Zelfs Rotterdam en Den Haag, maar dat was eigenlijk te ver om daar nog een behoorlijke foto van te maken. Wel een mooie oefening om de grenzen van de lens eens te verkennen. Maar Utrecht zelf, dat vanaf de toren aan je voeten ligt, leverde ook verrassende plaatjes op, vond ik. Het resultaat van dit foto-uitstapje staat op:
Dagboek van een camera 