Amsterdam verandert in rap tempo. De nieuw metrolijn, waar 17 jaar aan is gebouwd is bijna klaar. En de bouwputten waar jarenlang tegenaan is gekeken worden zo langzamerhand opgeruimd. Zo ontstaat op het Rokin een voor Amsterdamse begrippen tamelijk voorname boulevard met hier en daar zelfs Parijse allures. De achterkant van het Centraal Station, waar je vroeger niet durfde te komen, is ontzettend opgeknapt en is nu de toegang naar ‘Noord’, dat nog veel sneller verandert dan de stad zelf. Je merkt het ook aan de veerboten die altijd overvol zijn.
Ik was deze week op de Zuid-as, waar ik eigenlijk niet zo vaak kom. Al een tijdje het zakencentrum met zijn hoogbouw, maar er wordt nog steeds gebouwd en nu verschijnen daar ook nieuwe appartementencomplexen, met tamelijk gewaagde architectuur, vind ik. Het station Amsterdam-Zuid, dat nu niet meer is dan een soort van halte, gaat de komende jaren nog helemaal op de schop, evenals de ringweg die erlangs loopt. Amsterdammers zijn vaak wars van veranderingen, maar het valt niet te ontkennen dat de stad er een stuk mooier bij ligt dan bijna 25 jaar geleden, toen ik er kwam wonen. Toch zijn er ook dingen die nooit veranderen. De kleinschaligheid van het centrum, de levende standbeelden op de Dam, de toeristen, het water en de natuur op slechts enkele kilometers afstand. De camera observeerde het deze week en heeft er het volgende van gemaakt:
Dagboek van een camera 