Het afgelopen weekend is het jaarlijkse uitstapje gemaakt met Kees en Jan, met wie we onderweg hebben vastgesteld dat we elkaar al 41 jaar kennen. Oude vrienden dus, en het is een band die we alle drie koesteren. Dit keer ging het uitstapje naar West-Vlaanderen met Kortrijk als uitgangspunt. Grootste wapenfeit daar is de ‘Gulden Sporenslag’ in 1302. Ter nagedachtenis daaraan is een heus museum ingericht en de gebeurtenis speelt nog steeds op de achtergrond van de huidige verhoudingen tussen Vlaanderen en het aangrenzende Franstalige gebied. Allemaal kleine stadjes met een ‘Grote Plaats’, een kerk, stadhuis en meestal een Belfort in het centrum. Ook het aanpalende Vlaamse Frankrijk bezocht, waar alleen de namen op de kerkhoven en elegante plaatsnamen als ‘Coudekerque’, ‘Hondschoote’ en natuurlijk ook ‘Dunkerque’ nog herinneren aan de tijd dat daar Vlaams werd gesproken. De dorpjes in Vlaanderen, zoals Kuurne, Harelbeke en Geraardsbergen met zijn ‘muur’ zijn nog wel het meest bekend van de eendaagse wielerkoersen in het voorjaar. Hier wordt de hoogmis van het Vlaamse fietsen opgevoerd met de Ronde van Vlaanderen op de eerste zondag van april. Niet dat er nog veel wordt gewonnen in de grotere ronden, maar het wielrennen zit wel in het DNA van de Vlamingen. Verder Tournai (Doornik) en Mons in Wallonië bezocht. Een soortgelijke architectuur, maar ik vond vooral opvallend hoe triest de oude en vermoeide Borinage erbij ligt. Het regenachtige weer van zaterdag accentueerde dat nog eens extra. Toch zal er wel een cyclus zijn van opkomst en verval en je ziet er sommige steden ook weer opleven, zoals Lille en Luik, waar we overigens deze keer niet zijn geweest. Al met al een erg gezellig weekend met aan het eind nog de beklimming van de ‘Muur van Geraardsbergen’. Met de auto, dat wel. De fotoserie staat op:
Dagboek van een camera 