Er zijn van die plaatsen in de wereld, waar je snel naar toe schijnt te moeten, voordat ze ten prooi vallen aan het massatoerisme. Haast is dus geboden, want anders kan je die plaatsen niet meer zien zoals ze ooit waren. In dat verband worden vaak Cuba en Myanmar genoemd. Maar zelfs in Amsterdam heb je nog van die plekken: het NDSM-terrein bijvoorbeeld. Je kan er eigenlijk alleen met de pont naartoe en het is een kwartiertje varen vanaf het Centraal Station. Ooit het economische hart van Amsterdam, met scheepsbouw, scheepswerven en alles wat daar zo’n beetje bij hoort, maar nu vervallen en gekenschetst als industrieel erfgoed.
Maar juist daarom zo leuk om te zien en het is een van de laatste rafelrandjes die eigenlijk elke stad wel heeft. Kunstenaars met hun broedplaatsen waren er meteen al na het industriële verval en nu heeft ook het hippe volkje het inmiddels ontdekt. Nou is dit niet bepaald een plek waar het massatoerisme op de loer ligt, maar wel azen projectontwikkelaars op dit gebied. Er is al een Doubletree-by-Hilton hotel en her en der verschijnen bouwkranen, die betonnen geraamtes uit de grond stampen voor toekomstige kantoren en appartementen. Dus je kan uittekenen hoe het er hier over tien jaar uitziet. In elk geval heel anders dan nu. Alle aanleiding om het bezoek van buiten, dat ik op mijn verjaardag kreeg, nu eens niet rond te leiden over de grachten, maar een verrassingsbezoekje aan dit gebied te brengen. Succes verzekerd…! De foto’s staan op:
Dagboek van een camera 