Vanaf Aosta afgedaald naar de Povlakte en door een gebied gereden dat ik eigenlijk niet zo goed ken: Piemonte. En we zien dus ook steden waar ik nog niet eerder was geweest, maar die wel de moeite waard waren, vond ik: Ivrea bijvoorbeeld, vlak bij Turijn, waar we een koffiestop hebben en een wandelingetje door de stad maken. Het is een typische industriestad, maar door de ligging aan de rivier wel een mooi centrum bij de Ponte Vecchio. Er komen – althans vandaag – weinig toeristen en als je dan wat twijfelachtig staat te doen met een kaart in de hand, komen ze meteen naar je toe om te helpen en lopen zelfs een stuk met je mee om enkele bezienswaardigheden aan te prijzen. Want ze zijn maar wát trots op hun stad en ze laten ook blijken dat ze het op prijs stellen dat je hún stad komt bezoeken. We moeten dus uitkijken dat we hier niet de hele dag blijven hangen.
Een andere stad, die we verderop in de middag bezoeken is Asti. Een kleine provinciestad, maar met een prachtige bakstenen Dom. Het kostte moeite om hem te vinden, we vragen wat, we rijden wat cirkeltjes, maar ineens rijden we er tegenaan. Het is niet alleen een mooi bakstenen gebouw, maar heeft met uitbundige muurschilderingen een nóg mooier interieur. Ook nu zien we weer dat je in Italië maar in een willekeurige plaats een kerk hoeft binnen te lopen en de grandeur valt over je heen. Een wandeling door de stad doen we daar maar niet omdat het zachtjes begint te regenen. We rijden het laatste stuk door wijnheuvels en belanden in Sassello, waar we op een rustig pleintje in de regen onder een parasol lekker gaan zitten eten. De volgende dag langs de bloemen-Riviera, mooi bezongen, maar ik hoef er toch niet op vakantie. De piepkleine stranden zijn smerig, helemaal in beslag genomen door hotels en volgepakt met stoelen en parasols.
Het is er erg druk en kunnen met moeite een parkeerplaats vinden in een buitenwijk van Genua om een koffiestop te maken. Genua zelf hebben we alleen kunnen bekijken vanaf viaducten, die hoog boven de stad liggen. Prachtige stad, zo te zien, dus een andere keer maar eens terugkomen om de stad écht te bekijken. Dan maar door naar Portofino, een van de mooiste stadjes hier, om dát dan maar wat beter te bekijken. Maar daar konden we al helemáál geen parkeerplaats vinden, zodat we het stadje alleen rijdend hebben kunnen bekijken. Wel hebben we een goede indruk gekregen, prachtig langs de kust gereden, maar ook geconcludeerd dat het er toch te druk is met te weinig bewegingsruimte. René is aan het begin van de 60’er jaren hier ooit op vakantie geweest met zijn ouders. In Cavi di Lavagna om precies te zijn, en hij weet nog moeiteloos precies het huis terug te vinden waar ze ooit hebben gelogeerd. We belanden uiteindelijk in een bed-and-breakfast in de buurt van La Spezia. Voor de fotoserie zie:
Dagboek van een camera 