De Ngorongoro-krater was het laatste onderdeel van de safari. Een krater, kilometers breed en honderden meters dieper dan de rest van het land. Alleen te bereiken met een steile afdaling. Er moet dus hier een soort van mini biologisch evenwicht heersen, want ik kan me nauwelijks voorstellen dat de grotere dieren de krater verlaten of andere grotere dieren de krater binnenkomen. Aan de andere kant waren alle diersoorten die we in de afgelopen week hebben gezien, ook hier weer te zien. We zien plotseling, heel ver weg, twee rinocerossen. Het dier wordt met uitsterven bedreigd, ook al om dat hun hoorns erg gewild zijn bij stropers. Ik raak gefascineerd door dat mini biologische evenwicht hier. Zoals overal heb je ook hier herbi- en carnivoren. Maar alles eet hier alles op, en aan het eind van de voedselketen zijn er altijd nog de gieren die een dode zebra in ontbinding nog lekker vinden en de hyena’s die de laatste botten van een karkas nog oppeuzelen. Olifanten maken korte metten met hele boomtakken. Giraffen, met een tong als beton, draaien hun hand niet om voor een acacia met vlijmscherpe doornen.
Maar ik vond het er in het algemeen toch heel vredig toegaan, in schrille tegenstelling met het beeld dat je in de BBC-documentaires krijgt voorgeschoteld. Daaruit krijg je de indruk dat het vleesetende wild de hele dag bezig is om ander wild om zeep te helpen. Indrukwekkend vond ik vooral een groep nijlpaarden die allemaal bij elkaar in een ondiepe stinkende poel erg comfortabel lagen te zijn. Aan het eind van de safari nemen we de steile helling naar boven naar de laatste lodge van de reis. Om op donderdag 9 februari nog een paar uurtjes verder te reizen naar een restaurant vlak bij het vliegveld, waar een afscheidslunch klaar stond. Afscheid van David, die ons met een engelengeduld de hele week begeleid heeft. En zonder wiens scherpe oog we niet hadden kunnen zien wat we hebben gezien. Het was nog een middagje wachten, maar halverwege de avond konden we met de KLM terugvliegen naar Amsterdam. Einde van een reis die me nog lang zal heugen. Tanzania was alleen maar de proloog van onze grote wereldreis. Nog weer een paar dagen in Amsterdam, maar op donderdag 16 februari vertrekken we écht en ook voor langere tijd. De laatste Ngorongoro foto’s staan op:
Dagboek van een camera 