We benutten de zondagochtend om in de comfortabele logde van Lake Ndutu even een kleine pauze te nemen. We zien hoe een Aziatische toerist tot de orde wordt geroepen omdat hij enkele tientallen meters te ver het land is ingelopen. Terwijl grote borden aangeven dat het beslist niet de bedoeling is verder te gaan dan juist die borden. Het wild schijnt het terrein van de lodge te respecteren, maar zodra je je buiten dat terrein begeeft geef je aan dat je een prooi bent. Maar later op de dag maken we toch nog een tour en zien we onder meer hoe gieren de ingewanden uit een dode zebra trekken. Vanaf Lake Ndutu gaat maandag de reis verder naar de Serengeti. De landschappen daar vond ik overweldigend. Je kon kilometers ver kijken over het voor Afrika zo karakteristieke savannelandschap, begroeid met prachtige acacia’s. Overdag reden we in een jeep met open dak de parken door. Gewapend met een 600 mm-zoom-lens, want alleen daarmee kan je veraf lopende of liggende dieren dichterbij halen. Niet bepaald comfortabele wegen en met een eigen auto zou dit nooit te doen zijn. Nu snap ik pas goed waarom dit voor Antoinette een kwelling zou zijn geweest. Al rijdende sta je ook voortdurend stil bij het biologisch evenwicht dat er heerst, hoewel ik me toch afvroeg of al die jeeps dat evenwicht niet in zekere zin zouden verstoren.
De dieren waren trouwens wel aan die jeeps gewend. Je kon op drie meter van een groep leeuwen gaan staan, maar de dieren keurden je nog geen blik waardig en gingen gewoon door met hun ding, meestal slapen in de schaduw. Je kan je moeilijk voorstellen hoe een leeuw dan aan zijn dagelijkse portie van vijf kilo vlees moet komen. Heel indrukwekkend vond ik ook de kolossale hoeveelheid grasetende gnoes, waarvan er ruim twee miljoen alleen al in de genoemde parken rondlopen. Die waren bezig met de great migration, op zoek naar regen en meer groen. In de parken zelf overnachtten we in lodges of tenten. Heel andere (en veel grotere en luxere) tenten trouwens dan op de Kilimanjaro. Maar bijna overal konden de dieren het terrein oplopen en het was dan ook beslist de bedoeling dat je ’s avonds in het donker alleen onder begeleiding van en naar je lodge cq. tent liep. En onder geen beding dus ’s nachts je tent uit, want de dieren hoorden we gewoon rond je tent scharrelen. Ik moest daar erg aan wennen. Ik durfde ’s nachts zelfs mijn bed niet uit om te plassen en al helemaal niet om de WC door te trekken. Bang dat ik de aandacht zou trekken van het gedierte op slechts een paar meter afstand, gescheiden door niet meer dan een tentdoek. De (meestal zoomlens-) foto’s staan op:
Dagboek van een camera 