Na Texas kwam New Mexico. Een staat die meestal als doorgangsroute wordt gebruikt. Ooit was er de veelbezongen en iconische Route 66, die alleen nu niet echt meer bestaat. Behalve dan stukjes ‘historisch’ plaveisel in stadjes, met schreeuwerig neon erlangs. Route 66 is vervangen door de wat minder iconische ‘Interstates’, vierbaanswegen, waarop je alleen maar lekker kunt doorrijden. Overnacht in Artesia, even ten noorden van Carlsbad, een stadje dat het ook van de olie moet hebben. Een klein stadje weliswaar, maar wel met een heerlijk hotel en een fijn Italiaans restaurant. Een verademing na die culinaire armoede in het landelijke Texas. Maar wel weer met een enorme olieraffinaderij in het centrum, nota bene bijna voor de deur van dat fijne restaurant. En ook in het centrum een nog veel grotere Walmart, waar je pizza’s zo groot als wagenwielen kon krijgen en een eind worst van vijf kilo. Verder naar Roswell, de tourist trap van New Mexico. Hier zou in 1947 een vliegende schotel met buitenaardse wezens zijn geland. Het verhaal is in de loop van de tijd steeds meer aangedikt en het resultaat is een heus museum, maar vooral extra inkomsten voor dit woestijnstadje. Dan naar de hoofdstad Albuquerque, 300 km verderop met onderweg helemaal niets anders dan woestijn. Daar woont Mark, zoon van mijn zus Hedwig, voor een jaartje studie in het buitenland. ’s Avonds de kleurrijke oude stad bezocht. Met gezellige trompetmuziek had het de sfeer van Mexico. De foto’s staan op:
Dagboek van een camera 